HOS 4

1.2K 53 0
                                    

နေသူရိန်သည် "ကိုကြီး" 
လို့ခေါ်လိုက်တဲ့စကားတစ်ခွန်းမှာမြောသွားလေရဲ့….

ထို့နောက် နေသူရိန်သည် ခေတ်လမင်းကိုကြည့် ၍ ပါးနှစ်ဖက်ကို ဖွဖွလေးကိုင်ဆွဲကာ

“ဟုတ်ပြီ။စားစေ …..”

“ဟုတ်ပြီကွ၊အကြိုက်စား ရမယ်….”

ဆိုင်သို့အရောက် “ကိုကြီးဟိုဘက်နားမှာထိုင်မယ် နော် "

"အော်အေးထိုင်လေ"

စာပွဲကောင်လေးက "မဂ်လာပါ အကိုတို့‌ဘာများသုံးဆောင်မလဲ၊ ခင်ဗျ"

ခေတ်လမင်းက နေသူရိန် ၏အ‌ ခြေအနေကိုကြည့်၍

"ကိုကြီးမှာလေ ကိုကြီးမှာတာ။သား စားမယ် "

"အကိုကဒီဆိုင်က ဘာကောင်းမှန်းမသိဘူးလေ ၊ညီ ကြိုက်တာ ကောင်းတာ‌လေးတွေမှာပေါ့ ညီ"

"တကယ်နော် အာဆို ပြီးကော"

"ဟုတ်ဒါဆို စားပွဲထိုး အကိုရေ ကျွန်တော်ကို အခေါက်ကင် တစ်ပွဲ ၊၀က်သားကြံမဆိုင်တစ်ပွဲ ၊ကြက်ခြေထောက်သုပ်တစ်ပွဲ ၊ပီးတော့ထမင်းပေါင်း တစ်ပွဲ ၊၀က်သားသုပ် တစ်ပွဲ ၊အစိမ်း‌ ကြော်ယူမယ် ပြီးတော့...."

နေသူရိန် သည် ခေတ် လမင်းမှာတာကိုကြည့်၍

"ဟိုး!နေပါအုံး ညီရေ၊ အကိုတို့အစာပြေစားတာလေ ညီ ။အခုဟာက အလှူလုပ်မယ့် အတိုင်းပဲ”

"ဗျာ!ကုန်ပါတယ်ဗျ ဘာလဲ မကျွေးချင်တာလား…..။ဟုတ်ပြီလေ၊
ရတယ် မစားတော့ဘူးအာဆို။တော်ပြီ … အကိုရေ ကျွန်တော်ကိုရေပဲချပေးတော့ ။ကျွန်တော် မစားတော့ဘူး”

“အေးပါကွာ ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ် ။ကိုယ်ပြောတာက ညီ ကခန ဘုရားသွားမှာလေ ဗိုက်လေးနေရင် မသွားနိုင်မှာဆိုးလို့ပြောပြတာပါကွာ။ဟုတ်ပါပြီ ။ညီ စားချင်သပဆိုစား…အကိုဘားမှမပြောဘူး။ တကယ်လို့နော် ဗိုက်လေးလို့လမ်းမလျှောက်နိုင်ရင်တောင် ဒီ နေသူရိန်ဆိုတဲ့ မင်းကောင်လေးကဘုရားထိကုန်းပိုးပြီး။လိုက်ပို့‌ပေးမယ်"

“ဟိုမှာ လူတွေရှိတယ် ဘယ်လိုတွေပြောနေတာလဲ အကို။ပြီးတော့ အခုနဲနဲလျှော့စားလိုက်မယ်။ထမင်းပေါင်း‌နဲ့အခေါက်ကင် ပဲစားတော့မယ် ။ဟုတ်ပြီလား။ဒါပေမဲ့ ဘုရားကပြန်ဆင်းရင်တော့ ထပ်စားမှာနော်"

Heart Of Stone (ကျောက်ဖြစ်သွားသော နှလုံးသား) Unicode VerWhere stories live. Discover now