Opowiadania z Jiminem.

#13 Powiedzieć tak?

- Jimin... - zaczęłam
Popatrzył na mnie swoimi pięknymi oczami i otworzył usta, aby coś powiedzieć. Jednak go wyprzedziłam.

- Nie uważasz, że wszystko dzieje się za szybko? Dopiero co się bardziej poznaliśmy.
- Nie kochasz mnie? - zapytał smutno.
- Nie o to chodzi... Bardzo Cię lubię i chce z Tobą chodzić, jednak na ślub jeszcze za wcześnie.
Chłopak popatrzył na mnie i pocałował mnie lekko w czoło. Uśmiechnął się do mnie i pocałował w czoło.

- Poczekam, aż będziesz gotowa. 

Po tych słowach od razu uśmiechnęłam się i złapałam go za rękę. Wróciliśmy do miejsca, w którym wcześniej byliśmy. 

Następnego dnia była niedziela. Dzień jak co dzień, jednak tego dnia chciałam odpocząć. Wstałam dość późno, ponieważ o 11 godzinie. Umyłam twarz swoją ulubioną koreańską pianką i nałożyłam maseczkę w płachcie. Następnie wzięłam pierwszą lepszą książkę i zaczęłam ją czytać. Fabuła okazała się bardzo interesująca. Czytając spędziłam praktycznie cały dzień. Wieczorem dostałam sms od Jimina.

- Jak się czujesz? 

- Bardzo dobrze, wreszcie znalazłam czas na odpoczynek, a co u Ciebie?

- Też dobrze.

Było mi trochę niezręcznie po wczorajszych oświadczynach, ponieważ wiedziałam, że go zraniłam, jednak naprawdę uważam, że to za wcześnie na taką decyzję. Trochę się zdziwiłam, bo zazwyczaj piszemy dość długo, a teraz zamieniliśmy ze sobą jedynie dwa zdania. Jednak nie wiedziałam, jak przeciągnąć rozmowę.