AMANDA

-8-

#Multimedia: Dylen..

***

Bitti. Her şey bitti. Ben artık kendini bilmez bağımlının tekiyim. O adam.. ondan nefret ediyorum. Artık bana hap karşılığında istediğini yaptıracak. Bundan eminim..

En son gözüm kararmış, tam bu hayattan kurtuluyorum dediğim anda çok kötü olmuştum. Dayanamayıp titreyen elimi komidine uzatıp hapı tutmaya çalıştım. Birkaç başarısızlıktan sonra tutup ağzıma koydum. Ve yuttum. Kendi isteğimle.

Düşünemiyordum. Kafam allak bullak olmuştu. Tam 1 saattir yatakta öylece uzanıyordum. Ne bir şey düşünüyor, ne de hareket ediyordum. Kapı açıldı. Kafamı yavaşça oraya döndürdüm. Ya hayal görüyordum, ya da bu Dylen'dı. Yanıma geldi. Galiba rüya görüyorum.

"Amanda.. iyi misin?"

Demek ki rüya değilmiş. Yanıma yaklaşıp yatağa oturdu. Bana acıyan gözlerle baktı.

"Dylen.. götür beni buradan. Dylen.."

Ağlamaya başladım. Yeni yeni kendimi fark etmeye başladım. Dylen kollarını açtı, bana sarılıp saçlarımı okşadı.

"Şşş.. Ne yaptılar sana böyle? Çok kötü görünüyorsun, hasta mısın?"

"Dylen.. ben bağımlı oldum."

Bana şaşkın şaşkın bakmaya başladı. Gözünden öfke saçıyordu resmen.

"Ben ona yapacağımı bilirim.."

Beni kucağına alıp pencereye doğru yürüdü. Bi an ne oluyor diyecektim ki kendimi boşlukta hissettim. O ani şokla neler olduğunu anlayamadan beni taşıyan tanımadığım bir adam arabaya yöneldi. Beni arabanın arka tarafına oturttu, kendisi de şoför koltuğuna geçti. Dylen koşarak yanımıza gelip arkaya benim yanıma oturdu. Kapıyı kapatır kapatmaz öndeki adam son gaz sürmeye başladı. Ben hala neler olduğunu kafamın içinde düşünmeye çalışırken Dylen bana döndü.

"O adam sana ne anlattı?"

Soru sorması gereken kişi o değildi, burda bir şey öğrenmesi gereken bendim. Şu an tam da sırası.

"Ben katil miyim? Söylesene? Lucas kim? Kimi öldürdüm ben?! Sen neden beni polislerden kaçırdın?! Katilim ben, öyle değil mi? Ha?! Söylesene!"

"Sakin ol, Amanda sakin ol.."

Kendimden geçmiş bir şekilde bağırıp çağırıyor, Dylen'ı dinlemiyordum bile. Elim kolum havada. Birden Dylen beni omuzlarımdan tutup sarsmaya başladı.

"Amanda sakin ol!"

Durdum. Sustum. Gözlerimi kapatıp bir süre bekledim. Sonra ağlamaya başladım. Ellerimle yüzümü kapatıyordum. Dylen başımı omzuna koyup belimi sıvazladı.

"Tamam geçti.."

"Hiçbir şey geçmedi. Geçmeyecek de.."

Çok sessiz söylediğim halde Dylen duymuştu. Bunu derin iç çekişinden anladım..

"Birlikte başarabiliriz.."

/// DYLEN \\\

~

"Sakin ol Dylen.. O sadece.. Öldü."

Önce dediklerini algılamaya çalıştım. Sonra kısa vadeli bir şok geçirip üst üste farklı duygular yaşamanın verdiği üzüntüyle Lucas'a bir yumruk geçirdim. Yere düştü. Kıpırdamadan öylece durdu. Hemen deponun evin içine çıkan kapısına doğru koştum.

Nasıl olur? Gerçekten ölmüş müydü? Peki ya nasıl? Eğer onu Lucas öldürdüyse.. Kapının önünde iki tane adam vardı. Birer yumrukla hallettim işi. Tek tek bütün odalara baktım. En son bir kapı açtığımda onu gördüm. Yatıyordu. Ölmemişti.. Yaklaştım. Şimdi benden nefret ediyordur kesin..

"Amanda.. İyi misin?"

"Dylen.. götür beni buradan. Dylen.."

Onu kucağıma alıp pencereye doğru gittim. Açıp önceden anlaştığım kankama işaret verdim. Pencerenin önüne gelince atıp atmamakta kararsız kaldım. Ya tutamazsa? Ya düşerse? Kapının ordan sesler gelmeye başlayınca Amanda'yı arkadaşımın kucağına attım. O da tutup arabaya yöneldi. Planımız düzgün işliyordu. Az önceki seslerin sahibi olan Lucas ve iki adamı girdi içeri.

"Ne o Lucas? Amanda'nın ölüsünü mü arıyorsun buralarda?"

Alaylı konuşmam onu sinirlendirmiş olacak ki yumruğunu sıktı. Sonra birden ölümcül bakışlarının yerini alaylı bakışları aldı.

"Senin boksör olduğunu unutmuşum Dylen.. Hem, söylesene bağımlı ve hafızası kayıp bir kızı ne yapacaksın?"

"Ne olursa olsun onu seviyorum."

Acı gülümsemesi kahkahaya dönüştü. Sonra gözü döndü galiba. Delirmiş mi ne?

"Ben de Carmina'yı seviyordum, senin gibi.."

"Bak o mevzu kapandı bitti. Artık kendine gel ve önümden çekil."

Geçmeye çalıştıkça adamları beni durduruyordu. Amanda'ya yetişmem lazımdı. İki adamına yumruk geçirip arkamı döndüm.

"Seni uyarmıştım.."

Kapıya yönelip çıktım. Arabada beni bekliyorlardı. Hemen Amanda'nın yanına oturdum ve arkadaşım son gaz sürmeye başladı. Onun evine gidiyorduk. Nerdeyse köy gibi bir yer olduğu için oldukça uzaktı.

Çok merak ediyordum. Acaba Amanda biliyor mu? Ne kadar sormak istemesem de öğrenmem lazım, hem de bildiği her şeyi..

"O adam sana ne anlattı?"

***