𝐖𝐞𝐥𝐜𝐨𝐦𝐞 𝐓𝐨 𝐌𝐲 𝐃𝐚𝐫𝐤 𝐒𝐢𝐝𝐞

1• 𝐀𝐭 𝐟𝐢𝐫𝐭 𝐠𝐥𝐚𝐧𝐜𝐞

|•|Λατρεύω το τραγούδι ⬆️|•|

«Πω, στεναχωριέμαι τόσο πολύ που πρέπει να φύγεις...» λέει ξανά η Μελωδία δίνοντας μου μία σφιχτή αγκαλιά. Είναι η τελευταία ημέρα στο σχολείο σήμερα πριν κλείσει οριστικά για το καλοκαίρι.

«Ναι, και θα μου λείψεις παρά πολύ! Θα προσπαθήσω όμως να έρχομαι να σε βλέπω όποτε μπορώ. Αλλά... μήπως θα μπορούσαμε να αποφύγουμε το αποχαιρετιστήριο πάρτι;» λέω κοιτώντας την παρακλητικά, αλλά δεν φαίνεται να πτοείται τόσο εύκολα...

«Αυτό δεν γίνεται, τα έχω ήδη κανονίσει όλα»

«Δεν μπορείς τουλάχιστον να καλέσεις λιγότερα άτομα; Δηλαδή αυτούς που μιλάμε πιο πολύ;» της προτείνω αν και ξέρω ήδη πως ο κόπος μου είναι μάταιος. Δεν είμαι από τα κοινωνικά άτομα του σχολείου και πραγματικά δεν θέλω να με τίποτα να γίνω.

«Πολύ αργά, έχω ήδη καλέσει ολόκληρο το σχολείο...» λέει εκείνη και χαμογελάει πλατιά.

Τώρα μάλιστα...

«Μελ, αφού ξέρεις ότι δεν κάνω παρέα με σχεδόν κανέναν άλλον εκτός από εσένα...»

«Δεν έχει σημασία, τώρα το κανόνισα και θα περάσουμε υπέροχα»

«Καλά...» υποχωρώ. Ο μόνος λόγος για τον οποίο θα πάω σε αυτό το πάρτι είναι μόνο κι μόνο επειδή το διοργάνωσε για εμένα.

«Ωραία! Τώρα πάω στο κυλικείο και επιστρέφω αμέσως, εσύ πήγαινε και πιάσε τραπέζι» μου λέει και φεύγει.

Κάνω το ίδιο και προλαβαίνω να βρω ένα άδειο τραπεζάκι που να μας χωράει και τις δύο μας για να καθίσω.

Η μητέρα μου βρήκε μια νέα δουλειά σε μια έπαυλη. Δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο, αλλά η κόρη της οικογένειας χρειάζεται μια αποκλειστική δασκάλα μέσα στο σπίτι, και η μητέρα μου θεώρησε πως είναι μία καλή ευκαιρία να την αναλάβει. Έτσι κι αλλιώς αγαπάει πολύ την δουλειά της.

Το μοναδικό πρόβλημα όσο αφορά την νέα της δουλειά είναι ότι θα πρέπει να μετακομίσουμε -προσωρινά ελπίζω- σε εκείνην την έπαυλη.

Το κορίτσι στο οποίο θα κάνει τα μαθήματα από όσο γνωρίζω είναι αρκετά μικρή σε ηλικία, αλλά ελπίζω τουλάχιστον να μπορεί να κάνει λίγη παρέα μαζί μου γιατί αλλιώς δεν θα την παλέψω εκεί μέσα.

Ξαφνικά η Μελωδία κάθεται απότομα και με την ανάσα της να είναι πιο γρήγορη από ποτέ στην καρέκλα μπροστά μου.