𝐖𝐞𝐥𝐜𝐨𝐦𝐞 𝐓𝐨 𝐌𝐲 𝐃𝐚𝐫𝐤 𝐒𝐢𝐝𝐞

21• 𝐈 𝐭𝐡𝐢𝐧𝐤 𝐈 𝐡𝐚𝐯𝐞 𝐚 𝐜𝐫𝐮𝐬𝐡 𝐨𝐧 𝐡𝐢𝐦...

«Οπότε σήμερα λέμε αντίο στην φιλενάδα σου, ε;» ο Μάιλς κάθεται μερικά μέτρα μακριά μου έχοντας ένα νικητήριο χαμόγελο.

Ανέβηκα ξανά στην ταράτσα της έπαυλης με τα αστέρια πάνω από το κεφάλι μου και με την ελπίδα ότι θα μείνω ξανά μόνη μου αλλά από ότι φαίνεται η μοίρα δεν με θέλει χαρούμενη.

Να δούμε τώρα τι θα του πω...

«Βασικά η κατάσταση πίσω στο σπίτι της είναι αρκετά άσχημη οπότε πρέπει οπωσδήποτε να μείνει λίγες μέρες παραπάνω» λέω με σκυμμένο το κεφάλι και το χαμόγελο του ξεθωριάζει απότομα.

«Με κορόιδεψες!» σηκώνεται ξανά όρθιος. Προσπαθώ να μείνω ψύχραιμη.

«Δεν σε κορόιδεψα, Μάιλς. Η Μελωδία με έχει ανάγκη και δεν σκοπεύω να την αφήσω»

Μπορεί να μην είναι αλήθεια αυτά που του λέω, αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν έχω άλλη επιλογή.

«Αυτες τις μαλακίες πες τες στην Κάρεν και σε αυτούς που σε πιστεύουν, όχι σε εμένα!»

«Καλα! Ναι, σου είπα ψέματα! Δεν μπορώ να της πω να φύγει»

Φωνάζουμε και οι δύο μας, αλλά ευτυχώς εδώ πάνω που ήμαστε δεν μας ακούει κανείς.

«Εντάξει λοιπόν» σηκώνει τα χέρια του και αφήνει τα πέσουν ξανά κάτω με νεύρα. Υψώνει τον δείκτη του δεξιού χεριού του προς το μέρος μου απειλητικά «Να ξέρεις όμως ότι εγώ σε προειδοποίησα! Και ποτέ δεν ξεχνάω αυτά που υπόσχομαι»

Δεν του απαντάω τίποτα και απλά συνεχίζω να τον κοιτάζω με τον ίδιο ανέκφραστο τρόπο. Κάνει και εκείνος το ίδιο, αλλά από τον τρόπο που με κοιτάζει μπορώ να καταλάβω ότι δεν θα τα πάμε καθόλου καλά στην συνέχεια...

Γυρνάει από την άλλη πλευρά απότομα και μπαίνει ξανά μέσα στην έπαυλη.

Ξεφυσάω και ξαπλώνω προς τα πίσω στα κεραμίδια.

Τεντώνω τα χέρια μου αριστερά και δεξιά μου.

Αναρωτιέμαι τι έχει στο μυαλό του.

Ίσως κάποια στιγμή γνωριστεί καλύτερα με την Μελωδία και αλλάξει γνώμη. Είμαι σίγουρη ότι η Μελωδία πάντως δεν πρόκειται να κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια. Θα προσπαθήσει να τον πλησιάσει με κάθε κόστος.

Την ξέρω καλά. Είναι στον χαρακτήρα της να μην τα παρατάει ποτέ. Μέχρι να καταφέρει αυτό που θέλει.

Για κάποιον λόγο όμως έχω αμφιβολίες.

Δεν είμαι σίγουρη αν είναι αμφιβολίες, αλλά δεν αισθάνομαι το ίδιο ενθουσιασμένη όσο ήμουνα αρχικά για αυτήν την ιδέα. Όταν την σκέφτηκα για πρώτη φορά, ήμουν χαρούμενη και ανυπομονούσα για την στιγμή που η Μελωδία θα κατάφερνε επιτέλους να πλησιάσει τον Μάιλς με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο.