𝐖𝐞𝐥𝐜𝐨𝐦𝐞 𝐓𝐨 𝐌𝐲 𝐃𝐚𝐫𝐤 𝐒𝐢𝐝𝐞

8• 𝐌𝐢𝐥𝐞𝐬

Πρέπει να μου κάνεις πλάκα!

Πρέπει να με κοροϊδεύεις τώρα, έτσι;

«Μάιλς, τι είναι αυτό;» τον ρωτάω ελπίζοντας πως έχω καταλάβει κάτι λάθος ή ότι μου κάνει πλάκα.

Αυτήν την στιγμή έχω μπροστά μου ένα ανοιχτόχρωμο, ολοκαίνουργιο ποδήλατο.

Και ποιο είναι το πρόβλημα; θα μου πεις...

Λοιπόν, το πρόβλημα είναι ότι το ωραίο αυτό ποδήλατο είναι της Φλόρα.

Καλά μέχρι εδώ; Ε, δεν το νομίζω! Η Φλόρα είναι ένα κοριτσάκι 6 χρονών και έχει πολύ μικρότερη σωματική διάπλαση από εμένα!

ΤΟ ΤΙΜΌΝΙ ΤΟΥ ΦΤΆΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΖΌΡΙ ΜΈΧΡΙ ΤΟΝ ΚΏΛ- εμ, την μέση μου...

«Κρουαζιερόπλοιο» με ειρωνεύεται και ρολλάρει τα μάτια του.

«Για ποιον; Για τα μυρμήγκια;» του απαντάω με το ίδιο ύφος και φεύγει πηγαίνοντας προς το δικό του ποδήλατο, το οποίο να σημειωθεί ότι είναι δύο μέτρα και είμαι σίγουρη ότι χωράει εύκολα 3 άτομα πάνω του.

«Το ίδιο είναι»

«Με λες κοντή;»

«Όχι, σε λέω μυρμήγκι»

«Δεν μας χέζεις κι εσύ;»

«Σταμάτα να χάνεις χρόνο και πάμε να φύγουμε επιτέλους!» λέει και ξεφυσάω.

Δηλαδή τώρα είμαι αναγκασμένη να κυκλοφορήσω με αυτό το πράγμα;

Ναι, έτσι φαίνεται...

«Είσαι τόσο βλάκας!» του λέω νευριασμένα.

«Μου έχουν πει και χειρότερα»

«Το φαντάστηκα»

«Ωραία» λέει και ανεβαίνει στο ποδήλατο του.

Πλησιάζω το μικροσκοπικό ποδήλατο που μου έδωσε και ανεβαίνω προσεκτικά. Έχω ένα προαίσθημα ότι θα το σπάσω. Ίσως αν δεν είχε τις βοηθητικές ροδες να ήταν πιο εύκολο.

Ξεκινάμε και φεύγουμε από την αυλή της έπαυλης. Τα γόνατα μου σχεδόν ακουμπάνε στα χερούλια του τιμονιού καθώς κάνω πετάλι, αλλά δυστυχώς δεν έχω άλλη επιλογή.

Είναι κουραστικό.

Παρατηρώ τον Μάιλς και βλέπω πως δεν δυσκολεύεται καθόλου. Είμαι σίγουρη ότι το ευχαριστιέται αυτό που συμβαίνει.

Μαλάκας...

Μετά από μερικά λεπτά φτάνουμε στο δάσος που περάσαμε με την μητέρα μου όταν ήρθαμε για πρώτη φορά εδώ.