𝐖𝐞𝐥𝐜𝐨𝐦𝐞 𝐓𝐨 𝐌𝐲 𝐃𝐚𝐫𝐤 𝐒𝐢𝐝𝐞

17• 𝐖𝐡𝐚𝐭 𝐚𝐛𝐨𝐮𝐭 𝐲/𝐧'𝐬 𝐟𝐚𝐭𝐡𝐞𝐫?

Η ΜΕΛΩΔΊΑ ΑΠΆΝΤΗΣΕ!!!

Τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ προς το κινητό μου και το ανοίγω για να διαβάσω το μύνημα.

Και η απάντηση της είναι....

Δεν είναι.

Το μύνημα ήταν από την μητέρα μου που μου λέει να κατέβω επιτέλους κάτω.

Μα καλά, ήταν ανάγκη να μου το πει σε μύνημα; Λες να ξέχασε που είναι το δωμάτιο μου για να έρθει και να μου το πει;

Απαντάω με ένα απλό "οκ" και πετάω το κινητό στο κρεβάτι μου.

Είμαι πραγματικά τόσο αγχομένη για την απάντηση της. Πραγματικά θέλω να με συγχωρήσει κάποια στιγμή.

Και έχω ένα προαίσθημα ότι αυτή η στιγμή θα έρθει σύντομα.

Miles' POV

Συνεχίζω να ανεβοκατεβάζω ρυθμικά το χέρι μου.

Είμαι πόση ώρα εδώ πέρα, μακριά από όλους τους, και η απροσεξία μου με οδήγησε εδώ.

Είναι σκληρό...

Αναστενάζω.

Είναι και κάπως κουραστικό όσο να πεις.

Έπρεπε να ήμουν πιο προσεκτικός.

Τώρα έχυσα όλη την μπογιά που είχαμε για να βάψουμε το δωμάτιο της Φλόρα στο πάτωμα της αυλής.

Ξέρω πως δεν θα μου φωνάξει κανείς για αυτό, αλλά και πάλι δεν θέλω η Φλόρα να απογοητευτεί όταν μάθει ότι μόλις χάλασα το μοναδικό χρώμα στην συγκεκριμένη απόχρωση που μπορέσαμε να βρούμε.

Μετά από σχεδόν ένα τέταρτο έχει ξεβάψει σχεδόν όλο.

Δεν θα το συνεχίσω, δεν φαίνεται καν.

Και όταν δουν ότι λείπει η Μπογιά από εδώ το τελευταίο άτομο που θα υποψιαστούν είμαι εγώ, οπότε γιατί όχι;

Τα παρατάω όπως είναι και φεύγω από την αυλή της έπαυλης. Πηγαίνω προς το δάσος και περπατάω μέχρι να φτάσω στην λίμνη.

Την λίμνη που είχε προσέξει η y/n όταν ήμασταν στην ταράτσα της έπαυλης.

Πράγματι, όπως της είπα, το νερό της είναι πάντα παγωμένο. Αλλά της είπα κι ένα μεγάλο ψέμα.

Η αλήθεια είναι πως υπάρχει εξήγηση για τον λόγο που είναι μόνιμα παγωμένη, αλλά δεν θα μπορούσα να της τον πω έτσι απλά έτσι κι αλλιώς.

Δεν είναι τόσο απλό όσο εκείνη το φαντάζεται.

Κάθομαι στο έδαφος και ακουμπάω την πλάτη μου σε ένα από τα δέντρα που υπάρχουν εδώ.