Ayın otuz biri,
Gece gözüme uyku girmemişti. Göz altlarım mosmordu. Polat bu gece gidecekti ve belki de hiç geri dönmeyecekti. İhtimaller zinciri beni korkutuyordu.
Akşam altı gibi onunla evinin önünde buluştuk. Uçağı gece kalkacaktı. Her ne kadar O gitmeden hemen önce onu görmek istesem de ailem buna izin vermezdi.
Apartmanın önünde beni bekliyordu. Soğuktan beyaz teni kızarmıştı. Montunun kapüşonu kafasındaydı.
Koşup sarıldım. Sanki biri elimden çekip alacakmış gibi sıkıca sarıldım. İhtimaller zincirinin bir halkasına göre bu benim ona olan son sarılımışım olabilirdi.
Sarılışıma karşılık verirken son derece içlice nefesimi çektim. Kokusu ciğerlerime dolarken zangır zangır titriyordum.
"Nisa!" dedi Polat. Sesi heyecanlı ve korkuluydu.
"Efendim? Ne oldu?" Benden ayrıldı.
"Deprem oluyor!"
.
Hikaye poh yoluna gideyi
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şeftali Bey
Teen Fictionwhenasa: Şeyftali Bey, içimi huylandırıyorsunuz. Adınız anılınca bir garip hissediyorum. for my nasa #1 - nasa!
