The Last Survival Escape

Chapter 10: Gangsters War

Warning: R-18 | Gore Content
Read for your own risk!

Chapter 10:
Gangsters War

-Aztare Khrys Avellar-

-:-

A couple of seconds, hindi na kami pinaghintay pa ng mga pesteng yawa na iyon. May pumasok na kaagad at tumakbo papunta sa amin, hinarap ko ito at mabilis na hiniwa ang kaniyang leeg. The zombie pause for a while then his head fall slowly on the floor, I look at the katana with blood flowing on its sharp edge.

Napaatras ako kaagad dahil pagkatapos kong patayin ang pesteng zombie na iyon ay sunod-sunod na pumasok ang iba pang mga salot, tumabi sa akin si Master Yoshi habang ang dalawa naman ay nasa likod namin at nanginginig na pala sa takot.

"Kaya ba talaga natin silang itumba lahat?" Mr. Doctor asked that freaking question while aiming his bow and arrow to our enemies.

Bakit ba ang negative mag-isip ng doctor na ito? Dapat nga ay pag-cheer up ang gagawin niya ngunit mas pinakaba niya pa kaming lahat. I shake my head and bite my lips then look at those zombies one by one. I will do this,  all of us have to because no one can do it for us.

The great battle has been started, lahat ng aming makakaya ay ginawa na namin para mapatumba lahat ng umaatake. Hindi ko na ramdam ang mga laman ng bawat zombies sa sobrang talim ng aking ginagamit na katana, puno-punong na ng dugo ang buo kong katawan at halos masuka na ako sa masangsang na amoy.

Habang umuungol ang mga zombies dahil sa sobrang pagkagutom ay sumisigaw naman kami sa sobrang galit, wala na ako sa aking sarili habang kinakatay na parang hayop ang sumusugod sa amin. Bawat atake ko ay lumalabas ang kanilang mga lamang loob at hindi ko alam kung bakit natutuwa ako habang nakikita iyon.

"Wala na akong palaso na natira!" narinig naming sigaw ng doktor.

Wala akong magagawa kundi ipagpatuloy ang aking nasimulan, habang ako ay nakipagbakbakan ay napamulat ako sa katotohanang hindi sila nauubos at lalong mas nadagdagan pa ang bilang nila habang tumatagal.

"Aaah! Tulong!!!" Agad akong napalingon sa kung sino man ang sumigaw.

On that moment, I think the time is not running. Everything becomes a slow motion while looking at Roselda who is struggling right now. Hindi ko kayang igalaw ang aking paa para makatulong, kitang-kita ko ang doktor na tumatakbo para paghiwalayin ang zombie na parang wala nang bukas sa pagkagat sa kanang kamay ng buntis na babae, si Master Yoshi naman ay nasa gilid ko at ginagawa ang kaniyang makakaya para hindi ako malapitan ng kahit isang zombie. Bakit ganito?

"Sa 3rd floor, now!" Napatingin ako kay Master Yoshi na sumisigaw ng sobrang lakas.

So totoo lang ay nanghihina na ang buong katawan ko, tatakbo na sana ako para makaalis na sa impyernong ito pero hindi ko kayang ihakbang ang aking mga paa dahil ramdam ko na bumigat ito. Biglaan akong nahilo at dumoble rin ang aking paningin kaya parang dumami ang kalaban.

Biglang nagbago ang lahat. Hindi na sila zombies, wala akong zombies na nakikita kundi mga normal na tao habang nag-iiyakan at may napakaliwanag na sikat ang gumagabay sa kanilang likuran, paanong nangyari ang mga ito? Nakita ko ang isang lalaki na nakapuwesto sa harapan ng lahat ng mga tao at nagkatitigan kaming dalawa, gusto ko siyang salubungin ng mahigpit na yakap pero hindi ko na kaya. Siya si Jez ang aking minamahal, ngumiti ako sabay sa dahan-dahang pagsara ng aking mga mata.

But I know, all of this is just my illusion. I am imagining things because I am tired right now but the truth is death wants me, it is coming for me, no one can save me except myself. Wala na si Jez para maging knight and shining armour ko, wala na akong pag-asa para mabuhay pa. Siguro kung magiging zombie man ako ay magkakasama na kami muli ng aking minamahal at magmamahalan ngunit ang mga zombies ay walang mga puso!