The Last Survival Escape

Chapter 16: Lost and Found

Chapter 16:
Lost and Found

-Aztare Khrys Avellar-

-:-

A few seconds of silence, natinag kaming lahat dahil sa malakas na pagbagsak sa may bubong ng sinasakyan naming van. Napahinto na rin si Kearah sa pagtawa at halos naging praning na pusa ito habang natataranta kung ano ang gagawin sa kaniyang upuan.

"We need to go!" Master Yoshi jump immediately and slam the door para masarhan kaagad ang pinto ngunit nagbigay ito ng nakabibinging tunog na sanhi upang tuluyang gumising ang kasamahan namin at napatalon dahil sa naputol nitong magandang panaginip, at itay walang iba kundi ang nag-iisang warfreak na si Titus Albeno.

Kumaripas sa pag-andar ang sasakyan, I think Delvon gives all what he got kaya halos tumilapon kaming lahat sa biglaang paharurot nito. Nahulog ang isang herbianz sa bubungan at nagpagulong-gulong sa kalsada, nakita namin na nasa likod na pala ang isang nagwawalang zombie technology na may 20 meters ang pagitan sa amin.

"Samantha ilag bilis!" huli na ako sa pagsigaw dahil tumama na sa likod ng van ang isa pang herbianz na itinapon ng walang pusong z-tech.

The hard impact causes the window to break the half of its glass but that is not the reason why I am shaking now in fear, one of the shattered glass hits Samantha on the top of her eyebrow and cheeks. Hindi ko kayang tingnan ang mga kaibigan ko ng ganiyan, kapag nasasaktan sila ay ganoon din ang epekto sa akin. Kumbaga our feelings naming magkakaibigan has a string attached.

Hindi naman ako makalapit s kaniya dahil sa sobrang bilis ng takbo ng sinasakyan naming van. Tumingin sa akin ang bestfriend ko na hawak-hawak ang leeg, nag aprub pa ito habang ngumingiti.

"I'm okay, huwag kayong mag-alala. Konting galos lang naman to!" after that she bite her lips, stopping his mouth to shout the true pain.

"Pakihawak muna kay baby Lucky." Nakatulala pa si Titus bago kunin ang ipinahawak sa kaniyang mala-anghel na sanggol.

Doctor Johny is also a big help to us, halos lahat na yata ng mga nabibiktima ng peste na mga zombies sa amin dito ay siya ang gumagamot. Kahit kulang na kulang man sa kagamitan ay kaya niya pa rin itong gawan ng paraan. Nakakaawa lang isipin dahil hindi niya kayang magamot ang memorya ng taong mahal niya. Maybe he is not inline to a psychoterapist, psychologist, mental doctor o kung ano mang tawag sa gumagamot sa isip at memorya ng tao.

But I believe na sa puso ni Roselda ay nandoon pa rin ang pagmamahal, nakalilimot man ang isipan pero ang puso ay hindi, siya pa rin ang tinitibok nito kahit anong mangyari sa zombie apocalypse na ito.

"Akin na si baby Lucky!" Natauhan ako sa biglaang pagsigaw ni Alice. Ang dalawang 'to talaga.

"Sa akin nga ipinahawak eh!" Titus insisted.

"Pero hindi ka naman marunong humawak ng baby, 'di ka pa puwede maging isang ama Titus! Kaya akin na si Baby Lucky hanggang hindi pa nababali ang kaniyang mga buto!"

"It's a no!"

"Hinay-hinay lang baka masak..." hindi na natuloy ni Roselda ang sasabihin at kasunod nito ay ang malakas niyang pagsuka.

She continue vomiting. Mabilis akong naghanap ng plastic at itinutok iyon sa kaniyang bibig. Ramdam ko na humina na rin ang takbo ng sasakyan.

"Anong nangyayari riyan sa likod?" nag-aalalang tanong ni Gasper.

"Sumuka si Roselda, nahilo yata sa sobrang bilis ng sasakyan." tugon naman ni Alice na huminto na sa pag-aagaw sa sanggol.

"No, hindi tama ang iniisip niyo!" and here we goes, nagsalita na naman ang rampa queen aka Kearah.