from hate to love [COMPLETED]

Chapter 16

Mell's Pove
მეორე დღეს.
თვალები რომ გავახილე,ცივ ბეტონზე ვიწექი,ძირს. ირგვლივ ბეტონის კედლები,სიცარიელი,ორი დიდი ხის ყუთი ფარეხის ბოლოში,მბჟუტავი სინათლე,ცივი ჰაერი,ნესტის სუნი და არავინ სულიერი ჩემს გარდა.
სკამზე ვიყავი მიბმული.ხელ-ფეხი გაკოჭილი მქონდა.
უზარმაზარი რკინის კარის ბრახუნი გავიგე,ფარეხში ბილი შემოვიდა.
-როგორ ხარ ლამაზო?-არაფერი ვუპასუხე.
-კითხვა დაგისვი და უნდა მიპასუხო,როგორ ხარ?-ისევ დავაიგნორე.
ამჯერად მომიახლოვდა,სახე სახესთან მომიტანა და თვალებში მკაცრად ჩამხედა.
-როგორ ხარ-მეთქი?-ისევ არაფერი ვუპასუხე,მაგრამ სახეში შევაფურთხე,საპასუხოდ კი ძლიერი სილა გამაწნა.
-ძუკნა,იგივე აღარასოდეს გაიმეორო!-გაბრაზებული სახით მიყვირა.
-წადი შენიც!ნაძირალა ხარ და მეტი არაფერი-ვიყვირე როგორც შემეძლო.
-ხმას დაუწიე,იცოდე ვის ელაპარაკები!
-ნაძირალა და ნაბიჭვარი ხარ!-ვაგრძელებდი ყვირილს.
-შეშინებული ჩანხარ მელ,ჩემი გეშინია?-გაიცინა ბილმა.
-ლაჩარი ხარ,ლაჩარი!-ფეხების და ხელების ქნევა დავიწყე,თუმცა თოკები არ მიშვებდნენ,ამიტომ სკამიანად გადავყირავდი.
-მოგიწევს ეგრე იყო,შენ თავს დააბრალე-ეს მითხრა და წავიდა.
სიცივეს ვგრძნობდი მთელ ტანში,სახე მეწვოდა იმ გალაწუნების გამო.
საღამოს ისევ შემოვიდა და საჭმელი შემომიტანა,თუმცა არ ვჭამე,რის გამოც მცემა,მეგონა მთელი სხეულის ძვლები უროთი დამიმტვრიეს.თავიდან ფეხებამდე დალურჯებული და დასისხლიანებული ვიყავი.
შუაღამისას ისევ შემომაკითხა.
-თავს როგორ გრძნობ ჩემო ძვირფასო?
-ლაჩარი ხარ ბილ,ხელ-ფეხ შეკრულ ადამიანს ცემ და თან გოგოს.
-დაიმსახურე მელ.
-შეშლილი ნაბიჭვარი ხარ!
-შენ შემშალე,შენმა სილამაზემ შემშალა.
-ერთმა ნახვამ შეგშალა?
-ერთმა?მთელი ორი წელია დაგსდევ.
-რააა?შენ კარგად ხო ხარ?-სერიოზულად გამიკვირდა.
-კარგად ყოფნის მეტყობა რამე?ნატკოტიკივით ხარ.
-ორი წელი მითვალთვალებდი?ჩაციკლული ხარ ჩემზე.
-ეგ სიყვარულია ლამაზო.
-სიყვარულის რამე გაგეგება საერთოდ?ორი წელი რომ გოგოს ჩუმად დაყვები და აკვირდები ეგ სიყვარულია?
-რა მექნა?მოვსულიყავი და მეთქვა მიყვარხართქო?ყველას უარით ისტუმრებ,იმ გულგატეხილ ბიჭებს რომ ვხედავდი რანაირად მოვსულიყავი და ყველაფერი მეთქვა?
-ჯანდაბა!შენ უბრალოდ მშიშარა გიჟი ხარ!მშიშარა ნაბიჭვარი!-ყვირილი დავიწყე.
-დაუშვად მოვედი და ყველაფერი გითხარი,მერე?რას მეტყოდი?რას იზამდი?
-რა თქმა უნდა დაგახვევინებდი,შენნაირ ნაბიჭვარს შემოხედვის ულებასაც არ მივცემდი!
უცებ წამოენთო სახეზე,გაბრაზდა და გაშლილი ხელი სახეში დამარტყა.
-ყველაფრისთვის გაზღვევინებ შე სი*ო,ჩემი ძმა მიპოვის,აუცილებლად მიპოვის და აქვე დაგმარხავს ეს იცოდე,აქედან ცოცხალი ვეღარ გაახწევ.
-კი მემუქრები მაგრამ ამსრულებელი ხარ?აბა შენი ძმა?სადაა კრისი?აქააა და ვერ ვხედავ?-სიცილი დაიწყო,უცებ სახე შეეცვალა,ღიმილი შეახმა და მკაცრი გამომეტყველება მიიღო,სახე ყურთან მომიტანა და ჩამჩურჩულა:
-საშინლად მიზიდავ მელ,ჩემი ოცნება ხარ,უფრო სწორად იყავი,ახლა კი ჩემს ხელში ხარ.-გაიცინა.
-ვერაფერს იზამ,მალე ჩემი ძმა მოვა-თვალები ცრემლებით ამევსო რაღაც საშინელის მოლოდინში.
-სანამ შენი ძმა მოვა ვისიამოვნოთ-ეს მითხრა,საშინლად გაიღიმა და თოკების შეხსნა დაიწყო.
-რას აკეთებ?ბილ რას მიპირებ?თავი დამანებე!-ყვირილი დავიწყე,თუმცა ჩემი მშველელი არავინ იყო…
ძირს გაფენილ ლეიბზე ვეგდე,საშინლად შერცხვენილი და დაბინძურებული.მინდოდა სარეცხ მანქანაში შევმძვრალიყავი და მთელი პაჭკა ფხვნილით გავრეცხილიყავი,ჩამომებანა მთელი სირცხვილი და იმ ნაძირალას სუნი.
ერთი სიტყვით მე-მელ სკოტი,სიამაყით სავსე გოგონა ბილმა გამაუპატიურა.აქამდე თუ ვინმე მოახლოებასაც ვერ მიბედავდა ჩემი ნების გარეშე,დღეს ძალის გამოყენებით ჩამიგდეს ხელში...

_____________________________

Vote & comment ma20ry02 არ ჩამკლა 😁😁💘💘💘