W innym świetle || 𝑤𝑜𝑙𝑓𝑠𝑡𝑎𝑟

•Rozdział 19•

Syriusz wrócił do dormitorium nazajutrz, bardzo wczesnym rankiem. Starając się nie narobić za dużo hałasu, żeby nie zbudzić przyjaciół, padł na swoje łóżko i niemalże od razu zapadł w głęboki sen. Domyślał się, że gdy się obudzi czeka go rozmowa z Jamesem i Peterem, w końcu był im winien wyjaśnienia za to nagłe, wczorajsze zniknięcie. Na samą myśl o tym, pełen był sprzecznych emocji. Z jednej strony chciał wyznać im prawdę, zaczerpnąć porady, co ma dalej zrobić. Z drugiej towarzyszyła mu obawa, czy to na pewno dobry pomysł. Może lepiej najpierw porozmawiać z Remusem... To z kolei napawało go jeszcze większym przerażeniem. Obecnie więc tkwił w martwym punkcie i nic nie wskazywało na to, aby sytuacja miała ulec zmianie.

Minęło już parę godzin od jego powrotu i Syriusz może dalej spałby w najlepsze, ale obudził go hałas roznoszący się po pomieszczeniu. Próbując zignorować jego źródło, obrócił się na bok, przykrywając głowę poduszką, jednak nie na wiele się to zdało. Zirytowany położył się z powrotem na plecy i otworzył zaspane oczy, a wtedy ujrzał Jamesa stojącego nad jego łóżkiem i przyglądającego mu się wszechwiedzącym spojrzeniem.

- Śmierdzisz mokrym psem - wytknął mu ciskając w niego parą czarnych spodni.

Syriusz odgarnął z czoła niesforne kosmyki, przez które ledwo co widział przyjaciela i skrzywił się nieznacznie.

- Ciebie też miło widzieć - rzucił sarkastycznie rozglądając się po pokoju - Gdzie Peter?

- Poszedł już na śniadanie do Wielkiej Sali - wyjaśnił od niechcenia.

- Co? To która jest godzina?

James westchnął, wznosząc oczy ku niebu i oparł się nonszalancko o ścianę.

- Nie wiem, jakoś po dziewiątej.

- A o której zaczynamy zajęcia?

- O dziesiątej.

- Dlaczego nie obudziłeś mnie wcześniej?

- Próbowałem, ale spałeś jakby ci ktoś podał eliksir nasenny - prychnął pod nosem - Lepiej zbieraj swój arystokratyczny tyłek, to może coś dla ciebie zostanie.

- Liczyłem, że bardziej się postarasz i przyniesiesz mi śniadanie do łóżka, Jimmy - powiedział Syriusz rozbawiony i zerwał się z łóżka, chwytając spodnie i szatę, a potem ruszył do łazienki, żeby się przebrać.

James przyglądał mu się z zaciekawieniem. Chwilę się nad czymś zastanawiał, a potem zapytał:

- Gdzie byłeś? Szukaliśmy cię z Peterem cały wieczór i nigdzie cię nie było. Trochę nas wystraszyłeś.

Syriusz zamarł na ułamek sekundy, myśląc nad odpowiedzią.

- Musiałem... - odchrząknął znacząco i dodał nieco głośniej tak, żeby James go usłyszał - Coś załatwić. To ma związek z Regulusem. Ale wróciłem późnym wieczorem, kiedy już spaliście - skłamał na poczekaniu.

- Doprawdy? To dziwne,bo położyłem się bardzo późno na wypadek gdybyś wrócił, a słyszałem cię dopiero nad ranem - rzucił okularnik podejrzliwym tonem.

Syriusz zaklął pod nosem. Poprawił krawat i przeczesał włosy dłonią, a chwilę później wyszedł z łazienki, siląc się na najbardziej zdziwione i niewinne spojrzenie na jakie było go stać.

- Nonsens, musiało ci się coś przywidzieć, Rogaś. Chodźmy już lepiej,bo nie zdążę nic zjeść, a sam dobrze wiesz czym to się potem kończy - uciął temat i spojrzał na przyjaciela z ukosa.

James uniósł brew i przyjrzał mu się uważnie. Zrozumiał, że teraz nic z Syriusza nie wyciągnie, ale poprzysiągł sobie, że wrócą do tej rozmowy. I to jeszcze dziś.