WINNAAR OWL-AWARD THRILLER
De dag dat hun vader hun moeder vermoordt, is de dag dat het leven van de vier kinderen uit familie Bakker volledig op zijn kop terecht komt.
Wanneer jeugdzorg het gezin uit elkaar trekt en de jongste kinderen in een gezi...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Zeggen dat Rodney spijt had van alle slechte dingen die hij had gedaan, was misschien een beetje overdreven. Echt spijt had hij namelijk niet, zou hij nooit krijgen ook. Hij had slechte dingen gedaan, jazeker, maar zo veel mensen deden slechte dingen. Zelfs als er geen mensen als hij zouden bestaan, zouden er slechte dingen gebeuren, want dat was nu eenmaal hoe de wereld werkte. Zonder slechte mensen zou de wereld niet werken. Het ying-yang symbool zou niet werken zonder slechteriken. Natuurlijk moesten ze een beetje goed in zich hebben, maar dat had hij. Hij was niet helemaal verrot, er zat een kern in hem die nog net zo fris en fruitig was als deze ooit geweest was.
Nee, spijt had Rodney niet echt.
Het was nu eenmaal zo gelopen en hij kon het verleden niet veranderen. De manier waarop hij met dingen omgegaan was, had hij echter wel anders willen doen. Hij had het minder openbaar willen doen. Hij had gewild dat hij was gestopt toen hij zijn schuld eenmaal had afbetaald en hij had gewild dat hij zichzelf net iets meer had ingehouden. Hij had gewild dat hij meer tijd had besteed met de mensen waar hij van hield en meer had genoten van zijn vrije momenten. Bovenal had hij echter gewild dat hij iets zorgvuldiger was geweest. Dan had hij wellicht niet in deze bende gezeten.
Voor het eerst in tijden had hij zijn kroeg moeten verlaten en was hij naar een kroeg aan de andere kant van de stad gegaan. Kale Joopie was ook de eigenaar van deze kroeg, maar omdat er net iets minder vuur stond op dit deel van de stad, waren de meetings nu verplaatst. Zijn kroeg was namelijk in het oog van de politie gekomen. Het zou niet lang duren voor Rodney opgepakt zou worden voor in ieder geval witwassen. Afhankelijk van wat de juten al wisten misschien wel voor veel meer. Ze hadden een heel scala om uit te kiezen ook. Witwassen, mishandeling, afpersing en alleen God wist wat nog meer ze hem voor konden vervolgen.
Kale Joopie zat naast hem aan de bar. De man droeg een wit, driedelig pak en had zijn laatste plukken grijs haar met gel achterover gekamd. Zijn bolle gezicht was rood van kleur en zijn ogen leken uit zijn hoofd te puilen. Als je goed naar de man keek, leek hij een beetje op een buldog die zijn best deed om een labrador te zijn, wetende dat hij een lelijke hond was, maar alsnog de moeite doen om er beter uit te zien. Tevergeefs natuurlijk, want een buldog zou nooit een labrador worden, hoe hard de buldog ook blafte.
Achter de bar stond Desley, die zoals gewoonlijk glazen aan het schoonmaken was. Naast hem stond Lodewijk, die rustig een stel biertjes stond te tappen voor de andere mannen in de kroeg. Aan de andere kant van Rodney zat Lea, de enige vrouw die zo hoog zat in de organisatie. Ze was niet per se een knappe vrouw, maar de zelfverzekerde houding die zij altijd had, droeg een zekere klasse met zich mee die niet te ontkennen was.
"Hoe gaan we dit oplossen, Joop?" vroeg Lodewijk nadat hij een vers getapt vaasje Hertog Jan voor hem neerzette.
Rodney keek opzij en bedankte Lodewijk, die ondertussen voor hem ook een biertje had neergezet. De kroeg leek op die van hem, maar leek net iets schoner te zijn. De houten meubels waren goed onderhouden en glommen niet van de alcohol, zoals deze bij hem deden. De muur naast de bar was versierd met bakstenen, met een oude APV over openbaar dronkenschap in het midden gespijkerd. Achter de bar stonden zoals gewoonlijk ontelbare flessen drank. Onder de rij drank, hing een grote spiegel.
