Sex Is My Business (Please Dont Read: UNDER REVISION)

Chapter 15

Kunot ang noo habang seryosong nakatingin sa kawalan. Kanina ko pa siya tinitignan pero ni minsan hindi ko siya nakitang ngumiti man lang. Katatapos lang ng laro ng binata, and it was different from his previous match where he was all out smile. Tila madamot yata siya ngayon sa isang bagay na halos ipamigay na niya dati.

We've lost contact after nang pagkahatid niya saakin isang buwan na ang nakakalipas. I've tried reaching out to him pero ni minsan hindi niya ako nireplyan sa mga text messeges at chat ko sakanya sa messenger.

Pagkakaibigan na nabuo ay mabilis lang naglaho. Pero kahit wala na kaming kominikasyon, hindi parin iyon naging hadlang para hindi ko malaman ang mga ginagawa at dinidate nyang mga babae.

I am jealous, because I like him. Yes, I like him more than friends. I was just in denial before. But after we've lost contact, do'n ko na amin sa sarili na gusto ko siya. I feel more depress and empty. Pero eventually, natutunan ko rin na maging kontento nalang na matignan siya ng ganito kahit sa malayuan.

Tumayo ang binata at lumabas sa court even though Hemmings, his teammate, is still playing.

Agad na nagsialisan ang bawat manonood na nadadaan niya. They are all confused as to why he is acting indifferently today. They have known him as the cheerful type of guy. Palangiti at easy to be with.

Palihim ko syang sinundan. He walks like he owns the whole place. As I watch him from apart, he seems like he grows taller than the last time.

I don't know why he got angry at me that day. When he saw my bruises, he started acting differently. Ayaw ko naman mag assume na kaya siya nagalit saakin noon dahil concern siya saakin. But what if he really was? If so, was it enough reason to stay away?

Nang tumigil siya sa paglalakad, ay napatigil rin ako. I hide in the tree, dahil baka lumingon siya at makita akong nakasunod sakanya.

I don't want him to think that I'm stalking him, kahit na iyon naman talaga ang totoo. I've been stalking him after he stopped communicating with me.

I miss talking with him everynight. I miss him alot.

Nang magpatuloy si Lycaniel ay nagpatuloy narin ako sa pagsunod sakanya.

Malayo narin ang nilakad namin at medyo malayo narin kami sa karamihan.

We are now here at the football field, walang gaanong mga tao at nasa malayong parte pa.

Wala akong ideya kung saan talaga siya pupunta basta nakasunod lang ako sa binata.

Medyo hinihingal na ako sa kakasunod sakanya, mabuti nalang at hindi naman siya lumilingon dahil pag nagkataon, paniguradong makikita niya talaga ako. Wala na kasi akong pagtataguan dahil nasa isang open field kami.

Tumigil si Lycaniel sa ikalawang pagkakaon dahilan para mapatigil rin ulit ako.

"Why are you following me?" Mahina niyang tanong, pero sakto lang na umabot saakin.

Napatutop ako saaking bibig. Hindi ko alam kung papaano niyang nalaman na nakasunod ako sakanya, hindi ko kasi nakitang napalingon siya sakanyang likuran. Deretso lang ang lakad niya, kaya nakapagtataka talaga na alam niyang nakasunod ako.

Hinarap niya ako, he look annoyed while looking at me.

"Ah, a-ano kasi," I'm trying to explain but I'm having a hard time to do so.

He smirked without humour and then, glared at me as if I am some parasite.

Dahan-dahan siyang lumapit saakin. Gustuhin ko man na umatras, pero hindi ko magawa. Parang ipinako ang dalawang paa ko saaking kinatatayuan.