The wolf and the games

Hoofdstuk 1

Op weg in de trein denk ik  na over een goede strategie voor mijn voorbereiding. Deze heb ik nodig om lid van de roedel te worden, hoewel ik er zelf in geboren ben. Ik ben een weerwolf en ik ben uniek. Mijn moeder zegt dat ik anders ben als de anderen. Maar wat bedoelt ze daarmee? Ik heb in ieder geval een andere kleur vacht, namelijk wit met een paar groffe vlekken. De anderen zijn allemaal of grijs, of zwart.

Ik kijk naar buiten. Ik ben er alweer bijna. Het baart me zorgen. Ik moet niet alleen de voorbereiding doorstaan, maar ook nog een risico nemen, namelijk mijn naam in een kist doen, net als alle anderen tussen de acht en twintig jaar. Het is een evenement dat niemand echt ziet zitten. Er worden elk jaar weer twee jongens en twee meisjes getrokken uit elk district van Skyland, mijn land. We hebben zestien districten, dus je kunt al raden hoeveel deelnemers er elk jaar weer zijn. En het evenement vindt plaats in een ruig gebied dat ontworpen is door experts op het gebied van natuur en ontwerpen. Daarin moeten de gekozen deelnemers elkaar zien te doden, zonder wapens. We mogen alleen onze eigen ontwikkelde wapens gebruiken, want iedereen hier heeft wel een speciale gave en bij mij is dat dus om in een wolf te veranderen. We hebben de meest bizarre dingen hier. Van mensen die in een feniks kunnen veranderen, tot weer anderen die een Tasmaanse buidelwolf kunnen worden, een dier dat al jaren uitgestorven is. Alles is hier mogelijk.

De trein komt aan op het station van mijn district. District 15. En dit is dan ook een van de meest normale districten, vind ik dan.

Ik stap uit. Mijn moeder komt meteen naar me toe gerend en omhelst me. Ze is helemaal blij dat ik terug ben.

"Gypta! Eindelijk, je bent terug!" gilt ze dolblij en helemaal hyper, wat redelijk overdreven is.

"Mam, ik was maar één dag weg, hoor," zeg ik lichtelijk geïrriteerd, terwijl ik me bevrijd van haar armen.

"Kom maar gauw mee," zegt ze, alsof ze het helemaal niet gehoord heeft. "Ze wachten op je, heb je er goed over nagedacht?"

De hele weg van District 8 naar hier heb ik nagedacht over diverse strategieën die ik kan gebruiken. Alleen ik heb geen flauw idee wat me te wachten staat, dus houd ik ze in mijn achterhoofd.

"Ja," antwoord ik.

Mijn moeder geeft een knikje en leidt me naar de auto. Het vervoermiddel is felblauw en glinstert door de zonnestralen van de hoge middagzon.

Eenmaal in de auto vraagt mijn moeder opnieuw wat. "Wat zijn je strategieën?"

"Dat is een geheim," grijns ik. Natuurlijk is het een geheim. En dat wil ik graag zo houden.

"Oké." Mijn moeder zet de auto in zijn vijf en zo scheuren we ervandoor.

Na een aantal snelle minuten komen we aan op een lagergelegen grasvlakte. Mijn hele roedel staat er in hun mensenvorm, ze hebben echt op me gewacht.

We stappen uit en mijn moeder neemt me aan de hand mee, alsof ik nog steeds een klein kind ben, ook al ben ik al veertien.

Snel zijn we er al bij.

De alfa van de roedel stapt naar voren en steekt haar hand naar me uit. "Goedendag Gypta."

Ik neem haar hand aan. Maar ik weet haar naam niet eens. Hoe ga ik hierin slagen?

"Uh, hoi," zeg ik onzeker. "Aangenaam."

"Ik ben Alpha," zegt ze dan. Wauw, dat had ik wel kunnen verwachten.

Alpha draait zich om naar de rest. "Ik wil dat we nu allemaal onze wolvenvorm aannemen."

Iedereen luistert ernaar en neemt hun wolvenvorm aan. Naast me verandert mijn moeder ook.