The wolf and the games

Hoofdstuk 3

De zappelin is geland in District 1. Dit district ziet er heel anders uit als ons district. Hier is het groener en er graast ook vee. Overal staan boerderijen met akkers en er werken mensen op het land, maar ik zie ook paarden die eenzaam de akkers verbouwen. Dat is dan waarschijnlijk iemand die in een paard kan veranderen.

Wij staan hier nog steeds in onze speciale vorm. Adam komt ook naar buiten, ziet ons staan en verandert ook, alsof het een plicht is. Hij is een reusachtige muis, met klauwen en een stekelige staart. We staren hem droog aan.

"Nou, we nemen jullie maar eens mee," zegt Jasmin. "Jullie hebben een week om te trainen. Daarna zal een dag volgen waarin jullie alles laten zien wat jullie hebben geleerd."

"Aan wie?" vraagt Bastiaan, terwijl hij zijn vleugels schoonmaakt.

Cody trekt even aan de ring in zijn neus. "Aan ons, natuurlijk. Wij zijn jullie mentoren."

We lopen over een pleintje heen. Het is hier smeriger als ik dacht, aangezien de rest groen is. Hier ligt heel veel afval op straat. Afvalzakken zijn opengebarsten en overal kruipen maden rond.

"Ik weet het, het is hier niet het schoonste," zegt Jasmin, als ze ziet dat ik ernaar kijk. "Maar jullie moeten meekomen."

Mijn witte poten raken met elke stap smeriger en ik vind het maar niks. Ik heb namelijk altijd in compleet schone gebieden geleefd. Maar verderop wordt het al beter. Daar barst het in ieder geval niet meer van de vuilniszakken op straat.

"Yes, het wordt hier beter," zegt Bastiaan, als we ineens op een stuk gras staan.

Hier waait de wind koeltjes langs onze gezichten en natuurlijk is het hier ook een heel stuk schoner. Ik schud mijn poten schoon, alsof het volzit met vuil en ander viezigheid.

"Uh, dit is gras," zegt Foxy. "Waar moeten we nou heen?"

Jasmin knikt naar een stuk verderop. Er staat een groot gebouw, bijna onmisbaar. De ramen zijn opgebouwd uit kogelvrijglas, zoals ik vanaf hier kan zien. Is dat gebouw soms een keer onder vuur genomen of zo?

"Oh," antwoordt Foxy als het tot haar doordringt.

Cody loopt verder. De ring in zijn neus beweegt zachtjes heen en weer tijdens het lopen, het ziet er best grappig uit. Wij volgen hem gehoorzaam en Jasmin gaat achter ons lopen, alsof ze verwacht dat iemand ons van achter zal aanvallen.

Het gebouw is niet ver weg en al snel zijn we erbij. De ramen blijken zelfs uit meerdere lagen kogelvrijglas te bestaan. Vier lagen zoals ik nu zie.

"Dit gebouw is extreem beveiligt," zegt Cody als hij accuut stil gaat staan. Ja, dat blijkt. "Het is ooit een keer onder vuur genomen, omdat er een kleine oorlog woedde tussen 1 en 2, waar de andere districten zich niet mee hebben bemoeid." Aha, dat verklaart heel wat.

Cody duwt de deur open en we lopen gehoorzaam naar binnen. Binnen is het stil en verlaten, alsof dit gebouw al jaren leegstaat, terwijl het er van buiten zo goed verzorgd uitziet. Vreemd.

"Hier worden jullie dus getraind," zegt Cody, terwijl ik mijn ogen door de ruimte laat glijden. "Jullie trainingsprogramma's zijn niet allemaal hetzelfde. Iedereen heeft elke dag een standaard rooster,waar je je de komende week aan zult moeten houden."

"En wat houdt de training precies in?" vraagt Bastiaan.

Cody's ogen staan ineens kil, alsof hij net flink beledigd is. "Daar kom je vanzelf wel achter. En nu meelopen." Hij loopt door en wij worden gedwongen mee te lopen.

"Hij is vreemd," fluistert Bastiaan in mijn oor. "Zou hij stemmingswisselingen hebben?"

Ik weet geen zinnig antwoord, dus haal ik mijn schouders op. "Kweenie."