Part(26)

2.1K 281 81
                                    

" ကေလး!! "

Sehunအိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔အေလာတႀကီး
kimေခၚသံရယ္၊ တင္းၾကပ္စြာေပြ႕ဖက္ထား
မႈ႕ရယ္ကဆီးႀကိဳသည္။

" ဘယ္ေတြသြားေနတာလဲကေလးရာ ...
ကိုယ္စိတ္ပူေနမယ္ဆိုတာဘာလို႔မေတြးတာ
လဲ? "

" ဟိုနားဒီနားေလးခဏသြားတာပါ ...
ဦးကဘာလို႔အဲ့ေလာက္ေတာင္စိတ္ပူေနရ
တာလဲ? "

တင္းၾကပ္လြန္းတဲ့လက္အစံုၾကားကေနSehun
ရုန္းထြက္လိုက္သည္။ စိတ္ေတြအရမ္းမြန္းၾကပ္
ေနၿပီ။ မ်က္ရည္ၾကည္ေတြျပည့္အိုင္ေနသည့္
အညိဳေရာင္မ်က္လံုးတစ္စံုကပဲအာရံုထဲတြင္
ေနရာယူထားသည္။

" ကိုယ္ကကေလးလမ္းေပ်ာက္မွာစိုးလို႔ပါ
ကေလးကေနလည္းေကာင္းေသးတာမဟုတ္
ဘူးေလ ... ဒီကလမ္းေတြကကေလးအတြက္
စိမ္းသက္ေနဦးမွာ ... "

" လမ္းေပ်ာက္ရေအာင္ကြၽန္ေတာ္ကငါးနွစ္
သားေလးမွမဟုတ္တာပဲဗ်ာ ... ဦးအစိုးရိမ္
လြန္ေနတာပါ ... "

" စိုးရိမ္ရတယ္ကေလး ... ကေလးနဲ႔ပက္သက္
ရင္ကိုယ့္မွာပူပင္စရာေတြခ်ည္းပဲ ... ကေလး
ကိုယ့္ဆီျပန္မလာေတာ့မွာကိုယ္သိပ္စိုးရိမ္တယ္ "

ဟန္မေဆာင္နိုင္ေလာက္ေအာင္တြန္႔ခ်ိဳးသြားမိ
တဲ့မဲ့ၿပံဳးအားထိုလူမျမင္ေစဖို႔ရာျပတင္းေပါက္
ဘက္မ်က္နွာမူၿပီးေက်ာခိုင္းရပ္လိုက္သည္။

" ကြၽန္ေတာ္လည္းစိုးရိမ္မိပါတယ္ "

တိုးဖြဖြေရ႐ြတ္သံဟာအေနာက္နားကလူကို
ရည္႐ြယ္ျခင္းလား၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ရည္႐ြယ္ျခင္း
လားမသဲကြဲခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တကယ္စိုးရိမ္
တယ္။ တစ္ခ်ိန္မွာကြၽန္ေတာ္အားလံုးကိုလႊတ္
ခ်ၿပီးထြက္ေျပးမိမွာကိုေပါ့။ ဘယ္သူ႔ဆီကလည္း
ေတာ့ကြၽန္ေတာ္မသိဘူး။ ခင္ဗ်ားဆီကလား?
နာက်င္သြားတဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စံုဆီကလား?
ဒါမွမဟုတ္ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ဆီကလား?

" ကေလးဘယ္သူနဲ႔ေတြ႕ခဲ့လဲ? "

ခႏၶာကိုယ္ဟာတစ္ပတ္လည္ၿပီးkimနဲ႔မ်က္နွာ
ခ်င္းဆိုင္အေနအထားကိုျပန္ေရာက္သြားသည္။
တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားေနတဲ့ခင္ဗ်ားရဲ႕အခုမ်က္နွာ
ကတကယ္ၾကည့္လို႔ေကာင္းတယ္။

KISS AND KILL {Rate-m}[Completed]Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang