Part(28)

2.5K 293 85
                                    

အိမ္ေတာ္မွာေနတာဒီေန႔နဲ႔ဆိုနွစ္ရက္ရွိၿပီ။
ဘယ္လိုမွအဆင္မေျပေတာ့ဘူး။ ကေလးကို
လြမ္းလြန္းလို႔ေတြ႕ခ်င္ေနမိၿပီ။ ခႏၶာကိုယ္
ေသးေသးေလးကိုတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္
တြယ္ရင္းအိပ္ခ်င္သည္။ လူဆိုးေလးဟာ
ဖုန္းေခၚရင္ေတာ့ကိုင္ပါရဲ႕ ၿပီးရင္အေၾကာင္း
ျပခ်က္ေပါင္းစံုျဖင့္ဖုန္းခ်ခ်သြားတက္သည္။

ကေလးေလးေရ ဘယ္အတိုင္းအတာထိကိုယ့္
ကိုရူးသြပ္ေစခ်င္လဲ? ကိုယ့္မွာသြားလည္း
ဒီစိတ္၊ စားလည္းဒီစိတ္နဲ႔ၾကာရင္လံုးပါးပါးရ
ခ်ည္ရဲ႕။ အသံေလးၾကားခ်င္တာမို႔ဖုန္းဆက္
ၾကည့္ရင္အဆိုးအဆာေလးကထံုးစံအတိုင္း
ဖုန္းမကိုင္ျပန္ဘူး။

အလိုလိုက္ခံထားရတဲ့ကေလးေတြကအရမ္း
ဆိုးတယ္ဆိုတာတကယ္ပဲကိုး။

" ေမာင္ ... "

ခါးနားကိုရစ္တြယ္လာတဲ့ပန္းႏုေရာင္လက္သည္း
ရွည္ေလးေတြနဲ႔ျဖဴသြယ္သြယ္လက္ေလးနွစ္ဖက္။

" ကြၽန္မအခုတေလာေပ်ာ္တယ္သိလားေမာင္ "

" ..... "

" ကြၽန္မခ်စ္တဲ့ေယာက်္ားကကြၽန္မအနားမွာ
တစ္ရက္ထပ္ပိုၿပီးေနေပးေနတဲ့အတြက္ေလ
ေမာင့္စိတ္ကဒီမွာရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္
ေစ ... ေမာင့္ကိုျမင္ေနရတာနဲ႔တင္ကြၽန္မ
အရမ္းေပ်ာ္ေနၿပီ ... "

ေနာက္ေက်ာေပးထားမိတဲ့ခႏၶာကိုယ္ကိုသူမ
လက္ကေလးေတြျဖင့္ဆြဲလွည့္ၿပီးမ်က္နွာခ်င္း
ဆိုင္ေစသည္။ မက္မက္ေမာေမာေငးၾကည့္
ေနတက္သည့္သူမမ်က္လံုးေလးေတြကဟိုး
အရင္တုန္းကအတိုင္းမေျပာင္းလဲေသးဘူး။
အမွန္ကသူမ မေျပာင္းလဲခဲ့တာျဖစ္မည္။

" ေမာင္ .... တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ရတဲ့
ခံစားခ်က္ကဘယ္လိုေနလဲေမာင္ ... အနာတရ
ထဲမွာေပ်ာ္ေမြ႕ရတဲ့ခံစားခ်က္နဲ႔မတူဘူးလား ..."

" ဒါေပမယ့္ကိုယ္ေပ်ာ္ေနတာပဲေလ "

ကြၽန္ေတာ့္စကားအဆံုးသူမၿပံဳးသည္။ တကယ္
ကိုေဖ်ာ့ေတာ့ေနသည့္အၿပံဳးမ်ိဳးနဲ႔။

" သူေမာင့္ကိုခ်စ္ရဲ႕လား? "

" သူ႔မွာကိုယ္ကလြဲရင္မရွိဘူးေလ "

KISS AND KILL {Rate-m}[Completed]Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang