suitor ; yuta

079 [c]

team 127
groupchat

johnny: MGA P’REEEEEEEEEEE!

taeil: ANO YON

jaehyun: gising na si mark

yuta: AAAAAAH MABUTI NAMAN KUNG GANON

taeyong: o, ganito ha? kami nina yuta, winwin, doyoung at haechan naman ang pagbabantay sa kanya ngayong araw.

doyoung: hintayin niyo lang kami diyan,

yuta: oo nga. para makapag-pahinga naman kayo.

jungwoo: hindi pa kumakain si mark :< nagugutom na raw siya

jaehyun: soft foods muna raw dapat ipakain sa kanya, sabi ni doc.

doyoung: yuta hoy wag mong aawayin ‘tong bata ko ha?

yuta: luh bakit ko naman aawayin

yuta: hindi ako tulad mo na dinadaan sa pisikalan ang lahat

yuta: i’m a calm person okay? kalmado ako😌

taeyong: o aRAT NA MGA MAMSHI

taeyong: pero daan muna tayo sa lugawan ni chenle

jungwoo: may lugawan na pala si chenle ngayon

;

winnie’s point of view

from kuya winwin:
nandito na kami sa hospital. gising na si mark. just in case na dumalaw ka, nasa room 127 kami.

pagkabasa ko ng message ni kuya, mabilis na inayos ko ang sarili. hindi pa rin mawala-wala yung guilt at yung anxiety na nararamdaman ko.

kahit na masakit yung paghihiwalay namin, nag-aalala pa rin ako sa kanya. mark still has a part of me. parte pa rin siya ng buhay ko.

mabait si mark. hindi dapat nangyari sa kanya ito.

bago ako tuluyang makalabas ng gate, ni-lock ko muna bahay at ready to gora na ako.

pagkadating ko sa neo hospital, tinahak ko ang kwarto niya. ang kaso, hindi ko magawang pumasok o kumatok man lang sa pinto.

ilang minuto rin akong nakatayo sa tapat ng pinto ng kwarto nang bigla na lang bumukas iyon ng kusa.

bumungad sa’kin si kuya. nginitian niya ako at kumapit siya sa balikat ko. “go. talk to him.” he told me before he exited.

tuluyan akong pumasok sa kwarto ni mark at dahan-dahan kong sinara ang pinto.

my heart clenched when i saw him sitting, his back was resting on the backrest while his eyes are focus on the t.v.. may bandage yung ulo niya pati na rin ang leeg. he look so weak...

maybe he felt my presence. his gaze turned onto my direction and i saw the glint of happiness on his eyes the moment he saw me.

“hey, winnie.” he said between his smiles.