Ο Χορός των Στοιχείων

Κεφάλαιο 10

Βέντους:

   Έπρεπε άραγε να βάλει τα γέλια ή τα κλάματα; Έπρεπε να φωνάξει κι να βρίσει, να απαιτήσει να τη γυρίσουν στο σπίτι της; Αλλά το πρόβλημα ήταν αν θα νοιαζόταν κανείς για τη γνώμη της, για το φόβο της προς αυτό που συνέβαινε εκεί τη στιγμή. Την είχαν σύρει εκεί χωρίς τη θέληση της και σκόπευαν να την κρατήσουν επίσης ακούσια.

Δεν έχετε άλλη επιλογή...

   Ήθελε να ρωτήσει, να μάθει, να της εξηγήσουν... Πρώτη φορά στη ζωή της ένιωθε τόσο χαμένη και άχρηστη και λίγη. Ένιωθε όπως τότε που η μητέρα της της είχε ανακοινώσει πως της είχε κλείσει υποτροφία σε εκείνο το καταραμένο πανεπιστήμιο και θα την ανάγκαζε να φύγει από το Μελίς, να αφήσει πίσω τη ζωή της και τον εαυτό της και να πάει να σπουδάσει σε ένα άγνωστο μέρος. Κάπως έτσι ένιωθε μόνο ακόμα χειρότερα γιατί τώρα τις αποφάσεις για εκείνην τις έπαιρνε όχι κάποιο μέλος της οικογένειας της, κάποιος που αγαπούσε και ήξερε πως όλα τα έκανε για το καλό της, αλλά κάποιος ξένος χωρίς να της δώσει καν πειστικές αποδείξεις.

Φώναξε, σκέφτηκε, φώναξε για να σε ακούσουν, για να ακούσεις εσύ τον εαυτό σου. Βγάλε αυτό το καταραμένο δαχτυλίδι από την τσέπη σου και φόρα το. Πέτα μακριά και μετά κατέστρεψε το.

   Μια μικροσκοπική φωνούλα όμως συνέχιζε να ουρλιάζει στο κεφάλι της αρκετά δυνατά ώστε να την ακούσει αλλά και να την παρακούει άμα ήθελε. Άκουγε τη φωνή του παππού της να της διηγείται με τόσο πάθος και αγάπη τις ιστορίες για τις φυλές και έβλεπε μπροστά της τον Νταν να χοροπηδάει στον καναπέ φωνάζοντας πως ήταν πουλί. Και οι δύο ήταν τόσο σίγουροι πως όλα αυτά ήταν αληθινά και όχι κάποια παραμύθια με τα οποία γεμίζουν οι γονείς τα κεφάλια των παιδιών τους και συνειδητοποίησε πως και εκείνη κάποτε πίστευε. Ήταν η εποχή που και εκείνη χοροπήδαγε στο λευκό καναπέ με τα χέρια διάπλατα έτοιμη να πετάξει.

Είμαι πουλί, είμαστε πουλιά, Νταν.

   Ύστερα, ήξερε πολύ καλά πως δεν βρισκόταν σαν φιλοξενούμενη εκεί ή αν βρισκόταν αυτοί οι άνθρωποι είχαν ένα πολύ παράξενο τρόπο να δείχνουν τη φιλοξενία τους. Δεν είχε έρθει με τη θέληση της και δεν ήξερε καν που βρισκόταν το εκεί. Θα μπορούσε να είναι σε κάποιο απομακρυσμένο σημείο του Μελίς ή ακόμα και σε άλλο πλανήτη. Αν δεν ήξερε που ήταν, δε θα μπορούσε να το σκάσει και ο γέρος που τους είχε συστηθεί με το γελοίο όνομα Ασπιρίτο είχε πει πως δεν είχαν άλλη επιλογή.