Ο Χορός των Στοιχείων

Κεφάλαιο 22

Τέρρα:

   Η απορία και οι ερωτήσεις της την έτρωγαν από μέσα, σαν κάποια φλόγα που είχε αρχίσει στο κέντρο της ψυχής της και εξαπλωνόταν σε όλο το εγώ της και το μήνυμα στο λουλούδι την πυροδοτούσε. Αν και κάποτε είχε υπομονή, τώρα είχε φτάσει στα όρια της. Ήταν παράξενο, ένας άνθρωπος που ελάχιστα γνώριζε να είχε τέτοια επίδραση πάνω της, κάτι που δεν είχαν καταφέρει άλλοι με τους οποίους είχε μοιραστεί τη μισή ζωή της. Με δυο βλέμματα, δυο λέξεις και ένα λευκό λουλούδι είχε καταφέρει να την κουνάει σαν μαριονέτα που κρεμόταν από σκοινιά από τα δάχτυλα του. Γιατί εκείνος κρυβόταν πίσω από την ανωνυμία του ενώ εκείνη ήταν ευάλωτη και εκτεθειμένη. Τουλάχιστον μέχρι να έβρισκε το όνομα του και για αυτό θα έπρεπε να περιμένει μέχρι το βράδυ.

 Έπρεπε να μάθει, έπρεπε να περιμένει, αλλά τα λεπτά φαίνονταν ώρες και οι ώρες μέρες ολόκληρες.

   Τα δάχτυλα της χάιδευαν ασυναίσθητα το  λουλούδι στην τσέπη της καθώς το μυαλό της ήταν πολύ χαμένο στη δική του περιέργεια για να προσέξει τους λόγους που έβγαζαν τα διάφορα μέλη των αποστολών. Λέξεις που έφταναν στα αυτιά της χωρίς νόημα ή συνέχεια. Κάθε φορά που γύριζε το κεφάλι της προς τον εξώστη του 4ου βασιλείου, ως από διαβολική σύμπτωση, το βλέμμα της κλειδωνόταν με το δικό του και μετά από κάποιο σημείο σχεδόν αδημονούσε μέχρι να γυρίσει ξανά στο μέρος του και να αντικρίσει τα μάτια του. Δεν μπορούσε να καταλάβει πως κάποιο θα μπορούσε να έχει τόσο υπέροχα μάτια. Τόσο πράσινα, τόσο έξυπνα που λαμπύριζαν με όλη την ομορφιά του κόσμου μέσα τους αλλά συγχρόνως την τρόμαζαν όσο τίποτα άλλο. Και παλιά, σαν να έκρυβαν τη σοφία χιλιάδων χρόνων στα βάθη τους. Σε αυτό έμοιαζαν πολύ με τα μάτια του Ασπιρίτο. Μόνο που ο Ασπιρίτο ήταν γέρος ενώ ο μυστηριώδης άντρας δεν πρέπει να ήταν πάνω από σαράντα.

   Έβαλε το χέρι της στην τσέπη της για να ακουμπήσει το λουλούδι, να νοιώσει τα μαλακά πέταλα στα δάχτυλα της και να ψηλαφίσει το μήνυμα που δεν μπορούσε να διαβάσει και τότε είδε την Πέργκα που την παρακολουθούσε με ένα χαμόγελο κατανόησης σχηματισμένο στα χείλη της. Πρέπει να είχε δει τις πλάγιες ματιές που του έριχνε και τον τρόπο που κρατούσε την ανάσα της κάθε φορά που εκείνος της κοιτούσε. Είχε δει και είχε βγάλει τα δικά της συμπεράσματα. Τελείως λανθασμένα συμπεράσματα. Δεν της άρεσε με αυτόν τον τρόπο, ήταν πολύ μεγάλος και εξαιρετικά τρομαχτικός απλά την τραβούσε, όπως ένα όμορφο λουλούδι μια μέλισσα. Παρόλα αυτά, αποφάσισε να μην της δώσει άλλη αφορμή και προσπάθησε να συγκρατήσει τα μάτια της.