Ο Χορός των Στοιχείων

Κεφάλαιο 16

Ίγκνις:

   Μια λεπτή δέσμη φωτιάς χόρευε ανάμεσα στα δάχτυλα της, κυλούσε και στροβιλιζόταν γύρω από την παλάμη της ζεσταίνοντας το δέρμα χωρίς να την καίει, μια φλογίτσα που αναβόσβηνε σύμφωνα με τη θέληση της. Της άρεσε να δημιουργεί τέτοιες μικρές φλόγες χρησιμοποιώντας τη δύναμη του δαχτυλιδιού της. Της άρεσε να ασχολείται μαζί τους, να χαζεύει το χορό τους κάνοντας σχέδια στον αέρα, να ζεσταίνει τα κρύα της δάχτυλα, να καίει πράγματα. Τη βοηθούσε να ξεχνιέται για λίγη ώρα, χαμένη στην αυτοσυγκέντρωση της.

Η φωτιά είναι επικίνδυνη. 

    Αλλά πόσο της άρεσε η ζέστη της. Στο σπίτι της, στο 4ο βασίλειο, πάντα έκανε κρύο που ούτε η φωτιά στο τζάκι, ούτε η φλόγα στο κερί δεν μπορούσε να σπάσει. Στο σπίτι της, ο χειμώνας ήταν παγωμένος και το καλοκαίρι ανυπόφορο αλλά πάντα προτιμούσε τη ζέστη. Τουλάχιστον το καλοκαίρι οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν από το κρύο και τον πυρετό. 

   Τώρα καθόταν στο δωμάτιο της και έπαιζε με μια νεογέννητη φλόγα. Έξω έκανε ζέστη, αυτό το ανυπόφορο είδος ζέστης που κάνει τα ρούχα να κολλάνε και την ανάσα να βγαίνει με δυσκολία. Δεν καταλάβαινε πως θα μπορούσε να αλλάξει τόσο γρήγορα η θερμοκρασία μέσα σε λίγες μέρες (ίσως να έφταιγε το δαχτυλίδι της). Πάντως οι κήποι έβραζαν και η Ίγκνις τους απέφευγε, προτιμώντας το εσωτερικό του παλατιού. Βέβαια, αυτό της δημιουργούσε άλλα προβλήματα, αλλά τι ήταν εύκολο από τότε που γεννήθηκε;

   Κάθε πρωί, όταν ξυπνούσε κατέβαινε στον κάτω όροφο για το πρωινό της ή για εξασκηθεί με τον Άινταν και τον Κάι. Η εξάσκηση δεν ήταν δύσκολη, ούτε κουραστική. Τα πάντα της έβγαιναν τόσο εύκολα και αυθόρμητα που πλέον ήταν σίγουρη πως ήταν πράγματι φύλακας της Φωτιάς. Κάθε πρωί για να κατεβαίνει τις σκάλες που βρίσκονταν στο τέλος του διαδρόμου έπρεπε να περνάει μπροστά από το δωμάτιο της Βέντους και χρειαζόταν πραγματικά πολύ προσπάθεια για να μην κλοτσήσει εκνευρισμένη την πόρτα της ή να μπει μέσα και να τη βρίσει που αργούσε. Ήξερε πως αν το έκανε θα ήταν μάταιη προσπάθεια αλλά μερικές φορές απλά δεν μπορούσε να συγκρατηθεί. Συνήθως φώναζε κάτι δυνατά στους τοίχους και μια φορά είχε μπει και στο δωμάτιο.

   Η πόρτα ήταν ξεκλείδωτη για να μπορούν να μπαίνουν και να της αλλάζουν τους ορούς αλλά αν εξαιρούσε κανείς το κρεβάτι, όλο το άλλο δωμάτιο έμοιαζε ερειπωμένο. Σκονισμένο και σκοτεινό με τα παντζούρια κλειστά. Η Βέντους δεν βρισκόταν σε καλή κατάσταση και για μια στιγμή τη λυπήθηκε. Σχεδόν αποστεωμένη, ξαπλωμένη στο κρεβάτι, έμοιαζε... νεκρή. Και αν ήταν νεκρή; Και αν πέθαινε; Και αν δεν έφερνε τις πληροφορίες; Και αν δεν προλάβαιναν;