Gönderen: MissR
Alıcı: Mr.Charming
Seul yolcusu kalmasın, Bay Charming! Miss Revenge seninle aynı şehirde nefes almaya geliyor! Heyecanla bekliyorum.
Gönderen: Mr. Charming
Alıcı: MissR
Gerçekten çok mutlu görünüyorsun ama ya annen? Onun için üzülmüyor musun?
Gönderen: MissR
Alıcı: Mr.Charming
Evden ayrılmamın annemi çok da üzmediği gerçeğini hazmedemeyerek bindim otobüse. Evet, belki mükemmel bir kişiliğim yok. Evet, belki tüm lise hayatım boyunca her gün insanlar benim hakkımda atıp tuttular ve annemin benden gitgide soğumasına sebep oldular. Ama yine de benden ayrıldığına biraz bile olsa üzülsün isterdim. Annem sonuçta. Gerçi öyle çok büyük sıkıntılarla büyümedim ama ahım şahım bir hayatım da yoktu. Yanlış anlama ben öyle parayla kafayı bozmuş ergenlerden değilim. Kendi paramı kazanıp, benim için lüks sınıfına giren ihtiyaçlarımı karşılayabiliyorum. Partime işler bunun için var sonuçta. Birçok yerde çalıştım. Ama en çok kitap-kafeleri severim. Her neyse, uzatmayayım. Böyle kazanıyorum para işte. Tabi bu durum benim akıllı uslu oturup sadece ders çalışan bir insan olduğum anlamına gelmiyor. Ben hem ders çalışıp hem insanları canından bezdiren biriyim aslında. Bu yüzden annem her hafta en az üç şikayet alırdı benimle ilgili. Sen annemin yerinde olsan ne yapardın? O beni ilk fırsatta evden yollamayı seçti. Ve bana ilk aşkımla aynı evde yaşamamı söyledi. Ondan hoşlanmamamın çok geçerli bir sebebi var. Bu yüzden annemin bana zerre kadar acımadığını düşünüyorum. Annemle vedalaşırken gerçekten üzgün görünüyordu gerçi ama insanların kalbini asla bilemezsin. Ne derler, babanıza bile güvenmeyin. Özellikle benim babama! Yine her neyse. Böyle tuhaf ve yalnız biriyim ben işte. Konuşmak isterken susan, susacakken konuşan… Yalnız insanlar genelde geceleri sever ama ben gündüzü severim yalnızlığımla beraber. Bir de mesela otobüs yolu beklemeyi severim ben. O küçücük kasabamızda otobüs durağını gören evimizin balkonundan saatlerce otobüs beklerdim. Hani böyle hayatımı değiştirecek bir şey olacakmış gibi gelirdi bana hep ama hiçbir zaman öyle bir şey olmadı. Daha sonra yolunu beklediğim o otobüste olmanın da bambaşka bir şey olduğunu hissettim. Sanki yeni bir hayata yol alıyormuş gibi… Ya da belki de öyle olmasını umuyordum… Hayatın benim için de güzel bir sürprizi olduğunu umut ederek gidiyordum gitmeyi umduğum yere. Otobüs yolu beklerken küçüktüm. Hareket etmenin beklemekten daha kolay olduğunu düşünemiyordum. Bilseydim eğer, belki daha önce harekete geçerdim… Ya da belki de bilseydim bile beklerdim… Yine uzattım işte Charming. Her neyse. Geliyorum. Belki bir tesadüf eseri karşılaşırız. Tanıma beni, gizli kalsın benliklerimiz lütfen. Seul’den yazarım. Sevgiler, MissR
Gönderen: Mr. Charming
Alıcı: MissR
Yolunu gözlüyor olucam. Gelince yaz. Belki oyunu bozar ve seni bulurum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Merhaba, Ben Sindirella!
Fanfictionİlk aşkınızı hatırlıyor musunuz? Ben hala hatırlıyorum ilk aşkımı. Küçük bir kız çocuğuydum o zamanlar. Ne olduğunun farkında bile değildim ama onu görünce farklı hissetmiştim. Hani şu televizyonda hep söylenilen şey var ya aşk diye, o farklılığın a...
