"တိီး....တီး...တိီး "
မနက္ခင္းေလးတခုမွ အိမ္တလံုးစီကထြက္ေပၚလာေသာ ႏိူးစက္သံေလး..
ထိုစဥ္ လူငယ္ေလးေတ်ာက္ အိပ္ယာထက္မွ ေခါင္းကိုဟိုလိမ့္ဒီလိမ့္နက္ ႏိူးလာခဲ့ပီး စိတ္တိုတိုႏွင့္ ႏိူးစက္ကိုလွမ္းပိတ္လိုက္မိသည္။
"ေတာက္စ့္.."
လွမ္းပိတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ပါးစပ္မွလည္းပြစိပြစိႏွင့္ အိပ္မႉံစံုဖြားေလးနက္ နာရီကိုတခ်က္လွမ္းက်္ိလိုက္သည္။
"အိုက္ယားးး... "
"8:15 ေတာင္႐ွိေနပီလားဟ.. "
"ေသေတာ့မာဘဲ မျဖစ္ဘူး ေက်ာင္းေနာက္က်ေတာ့မယ္ ျမန္ျမန္လုပ္မွ "
လူငယ္ေလးမာ နာရီကိုက်ိပီး ေနာက္က်ေနပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္နာရီကို ပစ္ခ်ပီးေရခ်ိဴးခန္းထဲသို႔ ကမန္းကတန္း ေျပးဝင္သြားလိုက္သည္။
"ဒုတ္ "
"အိုက္ယားးး ေသပါပီမားရဲ႕ ..ကြၽတ္ကြၽတ္ နာလိုက္တာ "
လူငယ္ေလးေတ်ာက္ ေရခ်ိဴးခန္းတံခါးကို ကမန္းကတန္းဆြဲဖြင့္လိုက္တာေၾကာင့္ ေျခေထာက္ႏွင့္ ျပန္ေဆာင့္မိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
လူငယ္ေလးခမ်ာ ေျခေထာက္ကိုလက္ကေလးနက္ပြတ္ပီး ခုန္ဆြခုန္ဆြနဲ႔ ေရခ်ိဴးခန္းထဲသို႔ ဝင္ကာမ်က္ႏွာသစ္ ေရမိုးခ်ိဴးခဲ့သည္။
ေရမုိးခ်ိဴးပီးတာနဲ႔ ေက်ာင္းဝတ္စံုေလးလဲကာ လြယ္အိတ္ယူပီး ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းခဲ့သည္။
ေအာက္ထပ္တြင္စားပြဲေလးတခုမွ အသင့္ျပင္ထားေသာ ထမင္းဝုိင္းေလးတခုႏွင့္ စာေလးတေစာင္ ကိုလွမ္းေတြ႔လိုက္သည္။
"သားငယ္ေလး"
မားအလုပ္သြားပီေနာ္...
မားမနက္စာျပင္ေပးခဲ့တယ္
ေက်ာင္းသြားရင္ တံခါးကိုေသခ်ာပိတ္ခဲ့ေနာ္
မား ညေနအလုပ္ေစာေစာသိမ္းပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့မယ္.....(သားငယ္ရဲ႕ မား)
လူငယ္ေလး စာဖတ္ပီးျပံဳးရႊင္ရႊင္မ်က္ႏွာႏွင့္္ မနက္စာစားပီး အိမ္တံခါးကိုေသခ်ာပိတ္ကာ ေက်ာင္းသို႔ထြက္ခဲ့သည္။
သြားရင္းနဲ႔ လမ္းတဝက္မာ လက္ကနာရီကိုလည္း တခ်က္ျပန္က်ိလိုက္သည္။
