ရ္ိေပၚတို႔လည္း ဝမ္လ်ိဳဖိန္း ကိုႏူတ္ဆက္ပီး အိမ္သို႔ျပန္ခဲ့ေတာ့သည္။
.........................................................................
ေနာက္တေန႔မနက္...
ဝမ္လ်ိဴဖိန္း မနက္ေစာေစာ လမ္းေလ်ွာက္ထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။ေလ်ွာက္လာရင္းနဲ႔ ႐ုတ္တရက္ လက္ထဲမာ ေစ်းျခင္းေလးကို တံေတာင္နားထိခ်ိတ္ပီး သြားေနတဲ့ အမ်ိဴးသမီးေတ်ာက္ရဲ႕ ေနာက္ေက်ာေလးကို လွမ္းျမင္လိုက္သည္။
ဝမ္လ်ိဴဖိန္း ေတ်ာက္ ႏွစ္တာၾကာခဲ့ေသာ္လည္း ယခုထိ အရင္တုန္းက သူ႔ဇနီးစုန္က်ီရန္ရဲ႕အမူအယာကိုေတာ့မေမ့ေသးေပ။အရင္တုန္းကလည္း စုန္က်ီရန္ ေတ်ာက္ ေစ်းျခင္းေလးကို တံေတာင္ထိခ်ိတ္ပီး ေစ်းသြားေနၾကမို႔ပင္။
ဝမ္လ်ိဴဖိန္း လွမ္းေအာ္ခ်င္ေပမဲ့ ထိုအမ်ိဴးသမီးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးအလွမ္းေဝးသြားေသာေၾကာင့္ အေနာက္ကေနဘဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျပးလိုက္သြားေတာ့သည္။
ေျပးရင္းနဲ႔ လမ္းေအာက္ဘက္ကိုေသခ်ာမက်ိမိတာေၾကာင့္ ခလုတ္တိုက္မိလိုဖစ္ပီး လဲက်သြားေတာ့သည္။
"....အားးး! !!.."
ဝမ္လ်ိဳဖိန္း ေျခေထာက္ကိုလက္ကေလးနဲ႔ ငုံ႔ကာပြတ္သပ္ပီးေတာ့ ေခါင္းျပန္ေမာ့ကာ က်ိလိုက္ေတာ့ ေစာနက အမ်ိဴးသမီးကိုမေတြ႔ေတာ့ေပ။
ဝမ္လ်ိဴဖိန္း လည္း ေဘးဘယ္ညာက်ိကာ လိုက္႐ွာေနမိေတာ့သည္။ထိုစဥ္... ရိေပၚေတ်ာက္ အိမ္ထဲကေန ထြက္လာေတာ့ ဝမ္လ်ိဴဖိန္း ကိုလွမ္းျမင္လိုက္သည္။
".....အဲ....ဦးေလး.. နိေဟာင္..."
ရိေပၚ ဝမ္လ်ိဴဖိန္း ကို ႏူတ္ဆက္ေပမဲ့လည္း လ်ိဴဖိန္းကေတာ့ ရိေပၚကို ေခါငး္ေလးတခ်က္ညိတ္ျပလိုက္ပီး ဘယ္ညာဝဲယာ ေခါင္းကိုလွည့္ကာ႐ွာေနေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရိေပၚက...
".....ဦးေလး....ဘယ္သူ႔ကို႐ွာေနတာလဲဗ်..."
Ans:".....ဟုိ....ဘာမွေတာ့မဟုတ္ပါဘူး..."
"...ဦးေလးရဲ႕ ဇနီးနဲ႔တူတဲ့ အမ်ိဴးသမီးေတ်ာက္ကို လွမ္းေတြ႔လိုက္လို႔ပါ..."
"...ဒါနဲ႔...မင္းအိမ္က ဒီနားေလးမာဘဲလား..."
ဝမ္လ်ိဴဖိန္း ရိေပၚ ကိုေမးလာေသာေၾကာင့္ ရိေပၚသူ႔အနီးနားက အိမ္ေလးကုိ လက္ညိဳးထိုးျပလိုက္ေတာ့သည္။
