ရိေပၚနဲ႔ေ႐ွာင္က်န္းတို႔ ဆိုင္ထဲမွ ထြက္လာလိုက္ၾကသည္။
ေ႐ွာင္က်န္း ေတ်ာက္ ရိေပၚေျခေထာက္နာေနေသာေၾကာင့္ ရိေပၚကိုကူတြဲေပးလိုက္သည္။
"..ေလာင္ဝမ္ မင္းကိုအိမ္ျပန္ပို႔ေပးမယ္.."
"မင္းဒီပံုစံနဲ႔ အိမ္ကိုေတ်ာက္တည္းျပန္လို႔မဖစ္ဘူး"
ေ႐ွာင္က်န္းက အိမ္ျပန္ပို႔ေပးမည္ေျပာေသာေၾကာင့္ ရ္ေပၚက
"..အာ..ရပါတယ္ က်ေနာ္ျပန္ႏို္င္ပါတယ္"
"ပီးေတာ့ ေ႐ွာင္က်န္း မနက္ကတည္းကအိမ္ကေနထြက္လာတာမဟုတ္လား"
"အခုေလာက္ဆို အိမ္ကေမ်ွာ္ေလာက္ေရာေပါ့"
ရိေပၚအားနာနာနဲ႔ေျပာလာေသာေၾကာင့္ ေ႐ွာင္က်န္း ကလည္း
"...ေလာင္ဝမ္ကေတာ့ေလ..မင္းအခုလို ေျခေထာက္နာရတာ ငါ့ေၾကာင့္ေလ အဲ့ေၾကာင့္ အိမ္ထိကူတြဲပီး လိုက္ပို႔ေပးမယ္.."
"မင္းေနာက္တခါ ထပ္ျငင္းရင္ ငါမင္းနဲ႔အေပါင္းသင္းမလုပ္ေတာ့ဘူးေနာ္"
ေ႐ွာင္က်န္းက ရိေပၚထပ္ျငင္းမာစိုးေသာေၾကာင့္ ျပတ္ျပတ္သားသားေျပာလိုက္ေတာ့သည္။ထိုသို႔ေျပာလာေသာေၾကာင့ိ ရိေပၚလည္း ဘာမွမတတ္ႏိုင္ဘဲ
ခြင့္ျပဳေပးလိုက္ေတာ့သည္။
၂ေယာက္သားတျဖည္းျဖည္း ေလ်ွာက္ရင္းေလ်ွာက္ရင္းနဲ႔ ရိေပၚတို႔အိမ္ေ႐ွ႕ေရာက္လာေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္ ရိေပၚက
"...မား..."
"သား..ျပန္ေရာက္ပီ "
စုန္က်ီရန္ ရိေပၚအသံၾကားေတာ့ေၾကာင့္ အိမ္ထဲကေနေျပးထြက္လာလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ရိေပၚေျခေထာက္မာလည္း ပတ္တီးနဲ႔ ပီးေတာ့ ေ႐ွာင္က်န္းကလည္း ရိေပၚကိုကူတြဲေပးထားေသာေၾကာင့္ စုန္က်ီရန္ ထိတ္ထိတ္ျပာျပာျဖစ္သြားသည္။
"...ဟင္!!....အမယ္ေလးေလ.. "
"သား...သား..ဘာျဖစ္လာတာလဲ "
".ေျခေထာက္မာလည္း ပတ္တီးနဲ႔...မား လန္႔လိုက္တာ ေျပာ..ေျပာပါဦး"
စုန္က်ီရန္ ေတ်ာက္အလြန္လန္႔ပီး ေ႐ွာင္က်န္း နဲ႔အတူရိေပၚကို ဝင္ကူတြဲေပးပီးေတာ့အိမ္ထဲသို႔ဝင္လာလိုက္ၾကသည္။
