Only Love Can Hurt Like This (Hiatus)

Let's Stop Here

Unicode

ပခုံးကနေ ကိုင်လို့ လှုပ်နှိုးနေသည်ကို သိပေမယ့် မျက်လုံးများက မဖွင့်ချင်သေး။

'ခဏလေးပဲ ခဏလေး'

ခန္တာကိုယ်ကိုဟိုလှုပ်ဒီလှုပ်လုပ်လို့ ပုံစံပြောင်းအိပ်မယ်ကြံတော့ ခါးကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်လာတဲ့ လက်တစ်ဖက်။
လက်တစ်ဖက် ?

'Yibo Yibo ထစမ်း'

နားထဲဝင်လာတဲ့ အသံကြောင့် အလန့်တကြားမျက်လုံးများဖွင့်မိတော့ အုပ်မိုးလို့ကြည့်နေတဲ့ မျက်နှာတစ်ခု။

'အန်တီကြီး!'

ပြာပြာသလဲထထိုင်မယ်ပြင်သော်လည်း ဖက်ထားတဲ့လက်တစ်ဖက်က ချုပ်ကြိုးသဖွယ်။

'ကိုကို ကိုကို ထ'

'ဟင် ဘာလဲ အစောကြီးရှိသေးတယ်မလား'

'မနက်စာပြင်ရဦးမယ် အောက်ဆင်းခဲ့တော့'

အလျင်စလိုပြောလို့ အခန်းထဲကထွက်သွားတဲ့ အန်တီကြီးအသံက မဆိုစလောက်လေးအဖျားခတ်နေလေရဲ့။

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

'ကော်ဖီနှပ်ထားပြီးပြီ ထမင်းကြော်ဖို့ပြင်တော့'

အောက်ဆင်းလာပြီးကတည်းက သူ့မျက်နှာကို တစ်ချက်လေးတောင်မကြည့်သေး။
အန်တီကြီးက သူ့ကိုဒုက္ခရောက်အောင်လုပ်မှာမဟုတ်ဖူးဆိုတာသိနေပေမယ့် စိုးရိမ်စိတ်ကသေးသေးလေးရှိနေပြန်တယ်။

'အန်တီကြီး ခုနက-'

'လုပ်စရာရှိတာပြီးအောင်လုပ် ပြီးရင်စကားပြောရအောင်'

ခွန်းတုံ့ပြန်စရာမရှိ ပြတ်သားတဲ့ အမိန့်သံကြောင့် ခေါင်းသာတွင်တွင်ငြိမ့်ရင်း ချက်ပြုတ်ရန်ပြင်ဆင်ရတော့သည်။

အေးစက်စက်အပြုအမူတို့က သူ့ရင်ထဲက စိုးရိမ်စိတ်တို့ကို ထပ်ဆင့်တိုးလို့လောင်မြိုက်စေပြန်တယ်။
အန်တီကြီးက သူ့ကိုများမုန်းသွားလေမလား။
ရွံစရာသတ္တဝါတစ်ကောင်ရယ်လို့များ ထင်သွားလေမလား။

အစီအရီထွက်လာတဲ့ 'မလား' ပေါင်းများစွာက ထိန်းထားရက်နဲ့ကို မျက်ရည်ရစ်ဝိုင်းစေသည်။ မိဘသဖွယ်သတ်မှတ်ထားခဲ့တဲ့ တစ်ယောက်သောသူက ရွံမုန်းသွားရင်ဖြင့် သူတော့ဘယ်လိုနေရမလဲ။