Dominent Jeon (Short stories)

Rain - 2

[ Zawgyi ]

ည၏ ေမွာင္မိုက္အထီးက်န္မႈထဲ
ေကာ္ဖီခါးခါးသည္သာလွ်င္
တစ္ခုတည္းေသာ
အေဖာ္အမြန္အျဖစ္. . .
မိုးသားတို႕သည္ လြမ္းရိပ္တက္ကာ
ျပိဳေတာ့မည့္နွယ္. . ငိုေတာ့မည့္နွယ္. . .

Night Dutyမရွိသည့္ရက္ေတြ၌
ည 11နာရီဆိုတာ
မ်ားေသာအားျဖင့္
ေမာင္ အိမ္ျပန္ေနက် အခ်ိန္ျဖစ္သည္။
ညသည္ ေမာင္နွင့္
ယဥ္ပါးေနေသာ ေခတ္တစ္ခုကဲ့သို႕. . .

မိုးေလးဖြားဖြားက်ေနသည္မို႕
ရာသီဥတုမွာ
အနည္းငယ္ စိမ့္သည့္ဘက္သို႕
ေရာက္ရွိ၍ေနသည္။
ေတာင္းဆုျပဳ ပါဆိုရင္
ရူးပစ္ခ်င္သည္။

"ေမာင့္အနားျပန္လာရဖို႕ဆို
က်ေတာ္ဘယ္လိုပဲ
အေလွာင္ပိတ္ခံရ ခံရ
က်ေတာ္ ေမာင့္အနားျပန္လာမယ္ "

စိတ္ေရာဂါႏွင့္
နွလံုးေရာဂါ ယွဥ္ကာျဖစ္ျပီး
ေမာင္နွင့္ အနီးကပ္ဆံုးေနခြင့္ရခဲ့သည္။
စိတၱဇၨေဆးရံုတက္ရဖို႕ထိ
မရူးသြပ္ခဲ့ေပမယ့္
အသက္ရႈလမ္းေျကာင္းျပသနာျဖင့္
နွလံုးခြဲစိတ္ေပးခဲ့တာ ေမာင္ကိုယ္တိုင္. . .

စိတၱဇၨေဝဒနာရွင္မို႕
အမ်ားသူငါလို
လြတ္လပ္စြာ
ေဆးရံုတြင္း သြားလာခြင့္မရွိခဲ့ေသာ္လည္း
ေမာင့္အခ်ိန္ေတြအကုန္လံုး
သူပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရ၏။

ေလွာင္ပိတ္ထားတဲ့
ေဆးရံုခန္းေလးအတြင္းမွာ
ေမာင္သာ တစ္ေယာက္တည္းရွိတဲ့
အသိစိတ္. . .
ဘာကိစၥပင္ျဖစ္ေစ
ေမာင္နွင့္ အတူကုန္ဆံုးေစခဲ့သည္။

ေမာင့္ ဂရုဏာေတြ ၊
ေမာင့္ နူးညံ့ျခင္းေတြ ၊
ေမာင့္ သနားစိတ္ေတြ ၊
ေမာင့္ ဟန္ေဆာင္တာဝန္ေက်ျခင္းေတြ ၊
အစစအရာရာအားလံုးမွာ
နွလံုးသားသည္
လိမ္ညာျခင္းဒဏ္ သင့္ခဲ့၍. . .

အေျခေနမွန္သို႕
ေရာက္ရွိလာသည့္အခါ၌
ေမာင့္ကို နွင္ထုတ္မိခဲ့သည္။
ေမာင့္ဟန္ေဆာင္ျခင္းေတြ
သိခြင့္ရခဲ့၏။
ထိုအခ်ိန္မွစရင္း
ေမာင့္အေပၚ အျမဲကန္႕လန္႕တိုက္ခဲ့ပါသည္။

ေရာဂါဘယတို႕
ကင္းစင္ေပ်ာက္ပ်က္သြားသည့္အခါ
ဘယ္လိုေမာင္းထုတ္ ေမာင္းထုတ္
စိတ္မဆိုး ေဗြမယူခဲ့တဲ့ေမာင္က
အလိုက္တစ္သိ ထြက္ခြာသြားခဲ့ျပီ. . ။