• 11|" BIÇAĞIN İKİ YÜZÜ "
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ahmet Kaya: Penceresiz kaldım anne.
♍
Cehennem.
Kirli ruhların ait olduğu mahzen.
Cennet acıların son bulduğu, masum ruhlara vaad edilmiş büyük bir hazine.
Dünya ise arafta kalan, zalimlerin zulmüyle zift karasına boyanmış eski bir mabet.
Genç adam kafasını hemen arkasındaki tırtıklı duvardan hafifçe uzaklaştırdı.
Yüzünü sağa döndüğünde gözbebeklerine kadının solgun yüzü düşmüştü.
Esen sert rüzgar ikisininde yüzlerini yalayıp geçiyor, saçlarının havalanmasına neden oluyordu.
Korhan kısık bakışlarının altından izlediği kadınla hafifçe yutkundu.
Adem elması buğday teninin altından yavaşça kayarak tümsekli bir görüntü oluşturmuştu.
Hicran ağlamaktan kısılan gözlerini ileriye sabitlemiş, yavaşça aldığı nefes alışverişleri göğsünün hafifçe inip kalkmasına neden oluyordu.
Korhan omuzlarını kadının omuzlarına hafifçe değdiğini göz ucuyla süzdü.
Dün gecede ikisinde acıları ilk defa bu kadar gün yüzüne çıkmıştı.
Saatlerdir balkonun soğuk mermerlerinde oturmuş, ağaran gökyüzünü seyrediyorlardı.
Şafak sökmüştü.
Kızıl ve turuncu büyük ahenk içinde birbirine karışmış açık sarı tonları gökyüzüne bir etek gibi serilmişti.
Gökyüzüne kehribar rengi hâkim olmuş, etrafı kuş cıvıltıları doldurmuştu.
Korhan titrek bir nefes aldıktan hemen sonra yan çevirdiği kafasını hafifçe dikleştirdi.
Kehribar rengindeki gözleri, büyük bir yavaşlıkla kadının uykusuzluktan kızaran lacivert irislerinde dolandı.
Gözleri gökyüzünün en güzel tonuna sahipti. Lakin bakışlarında ki donukluk, bir ölünün soğukluğuna sahipti.
Esen sert rüzgar kadının bedeninin hafifçe titremesini sağladığında, bu görüntü korhan'ın yutkunmasına neden olmuştu.
"Hicran."
Korhan'ın ses tonu pürüzlüydü.
Hicran kafasını duvardan bağını kesmeden adama doğru çevirdiğinde yüzlerinin arasında fazla bir mesafe kalmamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAŞAYAN İZLER
Teen Fiction"Korhan git artık." Dudaklarından dökülen sözler ruhuna ağır geliyordu. "Kıyamıyor musun ona." Adamın sözleri birer zehir gibiydi. Korhan iğrenerek dudaklarını ayırdı. "Kıyamadığın için mi yok sayıyorsun sana yaşattıklarını!" Korhan artık ne söyleye...
