"Korhan git artık."
Dudaklarından dökülen sözler ruhuna ağır geliyordu.
"Kıyamıyor musun ona."
Adamın sözleri birer zehir gibiydi. Korhan iğrenerek dudaklarını ayırdı.
"Kıyamadığın için mi yok sayıyorsun sana yaşattıklarını!"
Korhan artık ne söyleye...
Bazı günahlar göğüs kafesine gömülür. Tıpkı pisliği attığınız derin bir kuyu gibi. Ama hiç bir günah, sonsuza kadar gizli kalmazdı. Biri gelir kaburgalarının en altına sakladığın günahı, kemiklerini parçalayarak ortaya çıkarırdı.
Tıpkı sevdiği adamın yaptığı gibi.
Ne kadar kötü bir kadın olduğunu yüzüne tükürür gibi haykırmıştı. Bu ruhunun derinliklerinde hâlâ nefes alan iyi kalpli kadını kanattı. Akan kan uzun süredir vicdanını sızlatıyordu.
Çok uzun zaman önce çiçekler büyütebileceği tek mabedi, bataklığa çevirmişti. Kalbinin çorak topraklarını artık istemiyordu. İnsanlara zarar verdiğini sanıyordu lâkin en büyük acıyı kendi ruhunda açıyordu. Açtığı hiç bir yara kabuk bağlamadı. Açtığı hiç bir yarayı sarmadı.
Esra dolan gözlerini umursamadı. Parmakları bir kaç saniye zilin üzerinde oyalandı. Titrek bir nefes aldığında zili çalmıştı. Sıkıntılı parmakları deri ceketinin ucuyla oynuyor, silip attığını sandığı gururu can çekişiyordu.
Kadın bir an arkasını dönüp gitmeyi düşündü. Lâkin açılan kapı, dudaklarının aralanmasına neden olmuştu. Kehribar gözler, bakışlarına bir yıldırım gibi düştü. Esra kalbinin hızlanmasını engelleyemedi.
"Esra müdür?"
Korhan bakışlarına düşen kadınla istemsizce kaşlarını çatmıştı. Esra adamın bir saniyelik süren şaşkınlığından sonra, gözlerinde hemen yer edinen kızgınlığı gördü.
Korhan kafasını hafifçe omuzundan geriye doğru çevirerek boş olan kolidorda gözlerini gezdirdi. Hemen sonra demir kapıyı kendine çekerek küçük bir aralık bıraktı.
"Neden buradasın, herhangi bir sorun mu var?"
Korhan kelimelerini hızlı seçti. Hicran'ın Esra'yı görmesini istemiyordu. Esra adamın rahatsız olduğunu yüz ifadesinden anlayabiliyordu. Bu canını acıtmıştı.
"Artık müdürün değilim."
Setonudonuktu. Kadının dudakları acıyla gerildi. Gözleri buğulu olduğundan ışıl ışıl duruyordu.
"Tayinimi başka bir yere aldırdım. Ama gitmeden önce Hicran'dan özür dilemek istiyorum."
Sağ gözünden istemsizce bir damla yaş süzüldü. Korhan kadının bir an değişen tavırlarına anlam veremedi. Karşısında ki kadın, onun tanıdığı Esra müdürden oldukça uzaktı.
