Small Boss ~Samuel

BÖLÜM 2"KİM SAMUEL"

~~
Şirketimiz neden bu kadar büyük olmak zorundaydı ki!.

Yanıma babamın ayarlamış olduğu sekreterim Clara geldi.

"Vanessa hanım,herhangi bir sorun varmı?

"Yok Clara teşekkürler,gidebilirsin"

Clara gittikten sonra biraz hava almak için dışarı çıkmıştım. Yandaki şirkete bakıyordum Bay Kim de kimdi ve oğlu onu da merak ediyordum.

Şirketin içinden bir tane çocuk çıktı o da benim gibi hava almaya çıkmış gibiydi. Ona bakıyordum ama bakışlarımı farkettiğinde onu izlemeyi bıraktım yanıma gelmişti ve bir şeyler söylemişti.

"Hey,sen beni mi izliyordun?"

"Hayır sadece,şirkete bakıyordum çünkü ben de bu arkamdaki şirketin sahibiyim. Bir an sen çıkınca baktım öylesine."  Nasıl iyi bir cevap vermiştim haha.

"Sen Lee şirketin sahibi misin? Yoksa  Lee Jae'nin kızı mısın?

"Her ikisiyim, babam bana devretti şirketin çoğunu ben yöneteceğim bugün ilk günüm etrafa bakıyordum,peki ya sen kimsin? Eğer Kim şirketinden çıkıyorsan özel birisindir babam öyle dedi.

"Ben Kim Samuel,benim de babam bu şirketi bana devretti sayılır,ve sen çok küçüksün."

"Oha,Ben de Lee Vanessa. Ayrıca sen de küçüksün neredeyse aynı yaştayız.

"Ortak şirketmişiz demekki. Sen kızsın yöneteceğini sanmıyorum,baban çok ters karar vermiş"

"Hiçte bile ben iyi yöneteceğim göreceğiz, ben Lee Vanessa'yım. Kimse beni aşağılamayaz" dedim ama bu da neydi böyle böbürlenmesinden hiç hoşlanmadım, resmen beni aşağılıyordu. Seni gözüm hiç tutmadı Kim Samuel.

"Kim Samuel demek, seni hiç sevmedim biliyor musun?"

"Ben sanki sana aşık oldum Lee Vanessa"

"Eee yani güzelmiyim güzelim zeki miyim eee.."

"Daha fazla konuşma bence."

"Hah sana soracak değilim,ben gidiyorum tamam mı beni özleme sakın."

"Şuna bak ya,hem suçlu hem güçlü"

Kim Samuel'in daha fazla dırdırlarına dayanamayarak şirkete geri döndüm. Alışmıştım ben bu şirket şeyine ama şu Samuel midir nedir,çok zorlama bir insan. İyi anlaşamayacağımızı düşünüyorum. Bir anda babam gelmişti.

"Vanessa,bu kadar yeter. Yarın yine gelirsin eve gidelim hadi."

"Tamam"dedim. Ama babam bana iyi davranıyordu onu hiç sevmiyordum kanım birazcık da olsa sıcaklaşmışmıydı?

Eve gelmiştik, ilk defa 3 yıl önce haricinde güzel bir koku geliyordu burnuma. Evet annem yemek yapmıştı. Aman tanrım!ne oluyordu böyle şirket için mi yoksa benim içinmiydi.

"Hoşgeldin kızım" Annem uzun yıllar sonra bana k-kızım demişti hoşuma gitmişti,yeniden başlayabilirdik.

"Hoşbulduk A-Anne."

"Jae hayatım,nasıl geçti ilk gününüz?"

"Gayet iyi geçti Kitty. Vanessa öğrendi bile işleri."

"Ah,ne güzel aferim kızım."

  Gerçekten bunlar kafalarını kapıya falan mı çarpmıştılar.. Dayanamıyordum hemen elimi annemin yaptığı hamur işine giderken annem kızdı ve konuştu.

"Kızım,az bekle Bay kim ve oğlunu yemeğe çağırdık birazdan gelecekler,birlikte yiyeceğiz.

"Neee! Ne ara benden habersiz nasıl yaa! Babaaaaa!"

"Ehe kızım bir an telaşla unutmuşum"

  Bana neden geç haber veriliyor ki, ya ben Kim Samuel'i görmek istemiyordum. Bir de aynı sofrada yemek mi yiyecektik. Yok artık!

Düşüncelerimi bir kenara bırakıp hazırlanmak için odama gittim. Sonuçta güzel olmalıydım koskoca şirket başındaydım,onları iyi karşılamam gerek.

Bel tarafları yırtmaçlı pembe ve siyahın karışımı olan diz üstünde bir elbise giymiştim. Saçlarımı tek taraflı yan tarafıma attım ve dudaklarıma pembe renginde açık abartısız bir ruj ve parlatıcı sürdüm gözlerimi ve yüzümü de abartısız bir şekilde hallettikten sonra hazırdım.

Aşağıya indim annem ve babam bana mutlu bir şekilde bakıyorlardı,kapıyı açmamı istemişlerdi.