Small Boss ~Samuel

BÖLÜM 37"AİLE"

~6 yıl sonra~

Uzun zaman geçti değil mi? Şuan otuzlarımdaydım ve evet Samuel ile evlenmiştim.

1 kız ve 1 erkek olmak üzere 2 çocuğumuz olmuştu.

Ben çizim ile uğraşıyordum,Samuel ise hakim olduğu şirketinde çalışıyordu. Mutluyduk arada kavga da olsa yine de mutluyduk.

"Anneee David benim saçımı çekiyor."

"David oğlum,Isabel'in saçını niye çekiyorsun bakayım."

"Ya ama anne o da benim arabamı kırdı."dedi David.

"Tamam oğlum yenisini alırız,kapı çalıyor babanız geldi."

"Hoşgeldiiin babaa"dedi Isabel.

"Baabaaaa bana arabaa aal."dedi David.

"Samuel,hoşgeldin.."

"Hoşbulduk,David yine mi Isabel kırdı arabanı."

"Evet baba"dedi David.

"Yaaaa babaa,o da benim saçımı çekti."

"David bir daha çekme,yoksa araba almayız. Kızım sen de bir daha kırma 45. oluyor bu."dedi Samuel.

"Samuel sana yemek hazırladım,geç otur canım."

"Tamam Vanessam,siz yediniz mi?"

"Evet ben çocuklara hazırladım."

"Sen yedin mi?"

"Ben seni bekledim,boşver beni.."

"Hadi beraber yiyoruz."demişti.

"Samuel,20 yıldan fazla oldu ben teyzemi hiç göremedim,sadece telefonda Eric ile konuşuyordum. En yakın zamanda onlara gideceğimi söylemiştim."

"Çocuklarla ben de gelelim beraber gidelim.."

"Ama Japonyada çocuklar alışır mi ki?"

"Çocuklar Japonyaya gidiyoruz."dedi Samuel.

"Olllelelleleleley."dedi David ve Isabel.

"O zaman ben bilet kesiyorum,akşama kadar hazır olalım."

"Teşekkür ederim Samuel,ben bavullarımızı hazırlayacağım."

"Rica ederim"demişti Samuel.

"Çocuklar hadi akşam uçağa bineceğiz,bavul hazırlama oyumu oynuyoruz. En hızlı kim bavulunu hazırlarsa o çikolatalı süt kazanacak."

"Yaa ilk ben hazırlayacağım."dedi David.

"Hayır ben ya"dedi Isabel.

"Aaaa ikiniz de çok iyi hazırladınız,kazanaaaan İkiniiiz.Alın bakalım."

"Olleeey"dediler.

Akşam olmuştu her şey hazırdı ve biz uçaktaydık..

Baya uçaktaydık en son uçağın inme anonsu yapıldığında gözlerimi açtım iniyorduk. Eric'i aradım o tek başına bizi almaya gelecekti..

"Oha Vanessa,hayır hayır bu sen olamazsın inanamıyor ben."

"Oha Eric,baya değişmişsiin lan."dedim ve baya konuşmuştuk.Bu sefer teyzemin evinin önüne gelmiştik beni tanıyacakmı daha onu bile bilmiyorum.

Heyecan doluyum her zamanki gibi ahhh.

"Teyze.."

"V-vanessa kızım bu sen olamazsın."

"Ne var ya çirkin mi olmuşum."

"Hayır kızım,sen çok güzel olmuşsun,ahaha kızım tavrın hiç değişmemiş.."

"Teyze ben seni çok özlemişim."dedim ve ağlayarak sarıldım çocuklar da üzerimize atlayıp sarıldılar...

"Vanessa bu yakışıklı oğlan kim?"

"Teyze o Samuel,ben evlendim.."

"Ah kızım,zaman su gibi geçmiş sen evlenmişsin bu yakışıklı oğlanla. Seni üzmesin hep mutlu olun."

"Teşekkür ederim teyze,ben sana her şey için gelecek ve geçmiş ile alakalı her şey için teşekkürler.. beni sevdiğin için."

"Aç mısınız,ben bolca yemek yaptım gelin oturun yavrularım."

"Sağ olun"demişti Samuel.

Beraber oturmuş yemek yiyorduk,sohbetler edip gülüyorduk. Kaç yıl önce bu ortamın hayalini kuruyordum ben.

Şimdi gerçekleşmişti,mutluydum yine.