Small Boss ~Samuel

BÖLÜM 31"KAZA"

"Vanessa ne oldu iyi misin?"

"Evet Olivia,yorgunum geç saatlere kadar çalıştığım için.Ben odamdayım."

Yatağıma uzanmıştım of her şeyi hatırlıyordu. Ne yapacaktım puf.

Vanessa hadi bir şey düşün..

Yok fikir yok..

Uyusam mı ne yapsam..

Her zamanki gibi yine uyumuş ve uyanmıştım.

Yine hazırlanıp işe doğru yol aldım.

"Vanessa bugün yeni bir işçi aldım tanıdığın biri."

"Tanıdığım mı kimmiş?"dedim ve Samuel mi??? Onun burada ne işi var şimdi.

"Samuel!"

"Ne o beğenemedin mi?"

"Bundan sonra siparişleri beraber götüreceksiniz"dedi patron.

"Ama patron,ben tek başıma daha iyi yapardım. Hem Samuel zengin zaten ne işi var ya burada.

"Zengin mi?körsün herhalde."

"Offf"dedim ve siparişleri aldım Samuel ile beraber gidecekmişiz. Ne kadar saçma.

Motoruma bindim o da kendinkine bindi.

Siparişleri öyle böyle yetiştirmiştik.

"Vanessa,bana kızgın mısın?"

"Sence!"

"Öyle görünüyor."

"Eve gideceğim!"dedim ve hızlıca eve gidiyordum, Samuel arkamdan geliyordu.

Bir anda fren sesini duymamla arkama döndüm.

Samuel yerde yatıyordu,araba çarpıp kaçmıştı!

"S-samuel! Samuuell iyi misin? Hadi lütfen gözlerini aç. Yardım ediin!"

"Yaa!yardım etsenize!!"dedim en sonunda bir tane adam gelip kaldırmıştı birlikte hastaneye götürmüştük.

"Samuel iyi mi? Hey ne oldu ona!"dedi Kevin.

"Bilmiyorum,en son arkama baktığımda yerde yatıyordu.Araba çarpmış.."

"Durumu nasıl doktor"

"Yerde cam vardı ve karın bölgesi biraz zarar gördü camları çıkardık,pansuman ettik. Yaralanmıştı şuan bir tehlikesi yok."

"T-teşekkürler doktor."

"Ne zaman çıkacak."

"Birazdan çıkabilir,ama evde çok dinlenmesi gerekecek."

"Peki."dedim. İçeri girdik ve Samuel'i eve taşıdık koltuğa oturtturduk.

"Samuel iyisin değil mi?"dedim ve yastığını düzelttim.

"İyiyim."

"Vanessa,Samuel. Ben şarkı çıkarmak için hazırlanıyordum da 2 hafta gelemeyeceğim. Acil olarak şuan gitmem lazım. Vanessa sana güveniyorum Samuel'e iyi bakacaksın."

"Hey,ben çocuk değilim."dedi Samuel.

"Tamam Kevin görüşürüz,iyi çalışmalar dedim. Kevin gitmişti.

"Akşam olmak üzere,ben yemek yapayım.Ne yersin?"

"Ne yaparsan onu."

"Tamam o zaman."dedim ve saçımı toplayıp,önlüğümü de taktıktan sonra yemek yapmaya başladım.

Tatlarına teker teker baktım çok iyi olmuştu.

Samuel'e bir tepsiye koyup süsledim ve onun kucağına koydum.

"Yaptım. İyi ye."

"Bu kadar çok şeyi ben nasıl yiyeceğim."

"Yersin yersin,çok yiyen iyileşir."

"Bak şu ramenden de yee."

"Sen niye yemiyorsun?"

"Ben mi? Ben sonra yerim."

"Aç ağzını?"dedi ve bana da yedirmişti.
Kafasız ben,hemen kızarmış ve utanmıştım.

"Eeee,yediysen ben kaldırıyım"dedim ve bulaşıkları makineye koydum.

Samuel uyumuştu ve bende ona örtü örtmüştüm.

Gitsem mi bilemedim ama tek başına kalamazdı. Empati kurarak kalıyordum.

"Aaaah!"

"Hey Samuel,ne oldu iyi misin?"

"Yara biraz acıttı."

"Tamam biraz kanıyor ben peçete getireyim."dedim ve telaş ile karın bölgesini azcık açtım ve pansuman yaptım.

"Biraz yavaş haraket et."dedim.

"Saat geç oldu gitmeyecek misin?"

"Hayır,Kevin seni bana emanet etti."

"Peki."dedi ve uyumuştu bende koltukta uyuya kalmıştım.