Felony ぉ °luqi°

㊙

İçimden fazlasıyla şaşırsamda bunu dışarı belli etmeyerek önüme döndüm ve kokteylimden yavaşça bir yudum aldım.

Aldığım yudum boğazımdan aşağı süzülürken o da yanımda bulunan diğer boş tekli koltuğa oturdu.

"Neden böyle düşündün?"

Hafif ve bıkmış bir sesle şehre doğru bakarak sorduğum soruyla kafasını bana çevirdi ve kollarını silerek konuşmaya başladı.

"Sen daha iyi bilirsin kendini. Seni böyle yerlerde pek görmeyiz."

Söylediğinde fazlasıyla haklıydı. Çünkü ben böyle yerlere gelsem bile gizlenirdim.

Bende kafamı ona doğru çevirdiğimde gözlerimiz buluşmuştu.

"Doğru söylüyorsun. Ben buralara sık gelmem. Geldiğimde de gizlenirim... "

"Beni öptüğün gün hariç."

Sesinde ne alay ne de nefret vardı. Sanki... O üzgün gibiydi.

"Evet seni öptüğüm gün hariç"

Daha fazla göz göze kalmak istemediğim için önüme döndüğümde o da benim gibi önüne döndü.

Saatler boyu hiç konuşmadan sadece oturduk ve arada gelen kokteyllerimizi içtik.

Ortalık sadece sessizdi. Benim için sadece sessiz ve huzurlu.

Aşağıdan gelen hüzünlü müziğin boğuk sesi kalbimi rahatlatıyordu.

"Sen hiç birine aşık oldun mu Lucas?"

Şarkının kalbimde oluşturduğu ani sancı ile sorduğum bu soru ile hiç şaşırmışa benzemiyordu. Hala olduğumuz gibi duruyorduk.

"Olmadım Yuqi... Ama hayatın ne getireceğini hiçbir zaman bilemeyiz."

Sağ gözümden akan küçük bir göz yaşı çeneme doğru ilerlerken onu silmek için bile enerjim kalmamıştı.

O kadar yorulmuştum ki... Kimseye anlatamıyordum ne kadar acı çektiğimi. Kimse görmüyordu ne kadar acı çektiğimi.

Aylardır ne kadar acı çektiğimi, ağlayamadığımı sadece sessizce acı çektiğimi kimse görmüyordu.

Lanet olsun ki hayatım boyu sadece insanların beni görmesini istemiştim.

Sadece benim ne kadar acı çektiğimi fark etmelerini.

Ağlamamın nedeni beni sevmemesi değildi. Bunu biliyordum zaten.

Artık o kadar yorulmuştum ki gözlerim bu yorgunluğu atmak için doluyorlardı.

Sessizce diğer yanağımı da ıslatan bir yaş aktığında gülümseyerek ona doğru döndüm.

"Eğer birgün birini seversen onunla ilgilen Lucas. Sessiz olduğu için onu ihmal etme çünkü birisi çok acı çekerse sesini dahi çıkaramaz."

Ayağa kalkıp cüzdanımdan çıkardığım parayı masaya bıraktığımda kapıya doğru ilerlemeye başladım.

"Merak etme Yuqi. Onunla ilgileneceğim... İyi geceler."

"İyi geceler Lucas."

O an benim için tek ses yavaşça kapattığım kapıdan çıkan gıcırdama sesleriydi. Belki de o sesler inşa ettiğim duvarların yıkılış sesiydi.

Kim bilebilir...