Rita's POV
Hindi ko alam yung gagawin ko. Kahit kailan hindi ko naimagine na makikipag one night stand ako sa isang taong hindi ko kilala.
Nasa motel kami. Hindi ko talaga maalala lahat ng nangyari kagabi. Ang alam ko lang nalasing ako ng sobra.
Lahat ng damit namin nakakalat sa lapag. Even my bra, susme. Nakakahiya. I don't even know kung anong name nitong lalaking katabi ko. Nagising na ata sya.
"Good morning." Bati ko rito.
"Good morning." Nakikita ko syang mukang nagulat dahil sa salamin sa itaas namin.
"Ghad, im so drunk last night. I can't remember anything." Dagdag ko.
"Yeah. Ako din." Sagot nya.
"Really? Thats good." Shet, sinabi ko bang thats good?
"Kailangan na nating umalis dito. Pero dapat hindi tayo sabay. You can go first."
Agad naman syang nagbihis, ng matapos sya ay bigla syang lumapit sakin at hinalikan ako sa labi. Sa sobrang gulat ko ay hindi ko na nagawa pang magsalita.
Narinig ko na lang sumara ang pintuan.
Wait, kilala ko sya. Shetttt!!! Empleyado namin yun ah, fck Rita. Anong ginagawa mo sa buhay mo!
Ken's POV
Umalis na ko sa motel kung san ko dinala si Ma'am Rita. Nagsinungaling ako sa kanya ng sabihin kong hindi ko matandaan lahat ng nangyari. Naaalala ko lahat.
"Baby please?"
Paulit ulit kong naririnig sa utak ko ang salitang yan. And her moan, it seems that it was my favorite sound now.
It is my first time. And I know, it was also her first time. How? She bleeds.
Umuwi ako ng bahay para magpalit ng damit. Kailangan ko ng mag asikaso dahil may pasok pa ko sa kumpanya. Almost 4 hours na kong late.
"Ken, anong plano mo sa buhay mo. Diba hindi kita pinayagan!" Sigaw ng boss ko.
"Sorry sir. Importante lang talaga yung pinuntahan ko."
"Gaano ba yan ka-importante ha!!!"
"Sir may sakit ako." Sigaw ko dito. Nangingilid na yung mga luha ko. Naalala ko na naman yung sakit na kakaharapin ko.
"Hahahahahaha. Sino bang walang sakit dito ha Ken! Ako din may sakit, sya may sakit, sya din. Tapos ikaw? Mag iinarte ka?!"
Tuluyan ng tumulo luha ko. Hahayaan ko ng isipin nila na bakla ako dahil umiiyak ako pero madami silang hindi alam. Hindi nila alam yung pakiramdam na sinosolo mo yung problema mo kasi alam mong wala namang may pakielam. Yung pakiramdam na tinaningan ka na ng doktor pero heto ka pumasok ka padin. Yung pakiramdam na tangina, mamamatay kana tapos sasabihin nag iinarte ka pa.
Lumapit ako sa table ko para hanapin ang isang papel na dapat matagal ko ng binigay sa kanya.
"Mag de-day off lang naman kasi kailangan kong malaman kung hanggang kailan pa ko mabubuhay!!!"
"Mag de-day off lang naman para malaman ko kung bukas o mamaya, mawawala nako tapos pingdadamot nyo pa sakin!!!"
"Mamamatay na yung tao tapos pag iinarte pa din."
Yan yung mga salitang binitawan ko habang hinahanap yung papel. At sa wakas nahanap ko na yung papel nayun.
Lumapit ako sa boss ko.
"Etong papel na'to ginawa ko 5 years ago. Kada sasabihan mo ko ng masasakit na salita gustong gusto kong ibigay sayo. Kada mumurahin moko. Sa mga panahong hinaharrass mo ko. Pero paulit ulit ko din tong tinatago kasi sabi ko kailangan ko tong trabahong to. Kailangan namin to ni Mama!" Umiiyak nako dulot ng sakit at galit na matagal ko ng tinago.
