A story of a lifetime~ George Weasley(voltooid)

H30 Molly!

We komen aan bij een huis op het platteland.

Ciara loopt voor me naar binnen. 'Welkom in me eenzame huisje.' Zegt ze. Ik loop snel achter haar aan.

Het huis is leeg, er staan alleen wat meubels. 'Woon je hier echt alleen?' Vraag ik. 'Ja, ben hier opgegroeid tot me zestiende samen met twee oude tovenaars, ze waren 96 toen ze stierven. 80 toen ze me kregen heel raar maar ze waren net twintigers toen ze me kregen.' Lacht ze.

'Hoe oud ben je nu dan?' Vraag ik. '18.' Antwoord ze. 'Maar hoe lang ben je al auror dan? Je zou dit jaar examen gedaan hebben.'

'Thuis lessen, sinds me zestiende ben ik een auror.' Legt ze uit. 'Cool.' Geef ik toe als we gaan zitten.

'En hoe zit het met jou leven?' Vraagt ze geïnteresseerd. 'Ik heb dit jaar me zevende jaar al afgerond, me vader was Sirius Black, me moeder Marlene McKinnon. Ik ben aangesteld als auror bij de ministerie, ze lieten me daardoor eerder examen doen, dus ik ga binnenkort beginnen.' Zeg ik, zeggen bij me vader was doet pijn. Ik heb geen ouder meer.

'Sorry van het vragen. Ik was over je vader vergeten.' Zegt ze en slaat haar eigen voorhoofd.

'Maakt niet uit.' Zeg ik en glimlach een beetje.

'Je mag hier zo lang blijven als je wil.' Zegt ze. 'Er is genoeg ruimte.'

'Dat zou fijn zijn.' Glimlach ik.

'Heb je misschien een uil? Ik heb nog twee vrienden op Hogwarts die vast wachten op een brief van me.' Vraag ik als we aan een kop thee beginnen.

'Ja, ik heb boven een torenkamer met allemaal dieren, drie uilen en 4 katten. De hond is nu bij de buren.' Grinnikt Ciara. 'Fijn, leen ik er straks een.' Glimlach ik als ik een slok van me thee neem.

~*-*~
Het is een dag nadat ik naar iedereen een uil heb gestuurd. Er is geklop op de deur. 'Ik doe wel open!' Roept Ciara, die gaat zo naar de ministerie.

'Is Elena hier? Ik ben Molly.' Hoor ik. Ik sta op en ren naar beneden. Ik duw Ciara weg en omhels Molly. 'Molly.' Zeg ik blij maar voel wel al gelijk tranen op komen.

'Iedereen maakte zich zorgen toen je weg was, ze wouden je komen halen maar ze moesten wel achter Harry aan, als die was mee genomen, waren we er allemaal geweest.' Ik knik begrijpelijk. Het heeft iets te maken met een profetie, Moody en de orde hebben het er vaak over.

'Bedankt, miss Greenwell.' Zegt Molly. Ik kijk Ciara aan. 'Komt wel.' Maakt ze met haar mond. 'Wil je anders wat thee?' Vraagt Ciara aan Molly. 'Ciara, je moet naar de ministerie. Ik kan 
het zelf ook wel.' Zeg ik haar toe. 'Goed, zie je vanavond.' Zegt ze pakt haar zwarte leren jack en loopt naar buiten.

Molly en ik gaan aan de tafel in de keuken zitten. Ik tover de fluitketel op  het fornuis en het vuur aan. 'Het is zo fijn dat ik nu zeventien ben.' Zucht ik.

'Gaat het? Kayleigh wil je heel graag zien maar ze mag nog niet weg.' Zegt Molly. 'Het gaat goed? Met haar ? Harry? Iedereen?' Vraag ik. 'Elena. Moet je niet aan jezelf denken.' Zegt Molly. 'Aan mezelf denken? Nu! Iedereen waar ik om geef heeft nu wel iets wat zorgwekkend is! En nu heb ik het gevoel dat ik iedereen in de steek laat!' De Alpen beginnen te knipperen en de fluitketel begint te fluiten.

Ik neem diep adem en tover twee kopen te voorschijn en schenk de koppen thee in. Ik geef haar een kop en ga weer zitten.

'Elena, je kan me alles vertellen.' Begint Molly voorzichtig. 'Weet ik.'

'Maar ik wil niet dat jij je zoveel zorgen maakt. Het is allemaal  mij verteld en ik moet er mee leren omgaan. De pijn gaat wel weg. Met zoals toen met de Crucio vloek. Ik kom er wel over heen.' Zeg ij haar toe. Molly pakt me hand.

'Ik ben blij dat je zo sterk meisje bent geworden.'

'Dat heb ik ook aan jou te danken.'