A story of a lifetime~ George Weasley(voltooid)

H53 2 mei, 1998(2)

'Je hebt mij nog.' Zeg ik. 'Later moet je het laten controleren, of het je veranderd of niet het is moeilijk te zeggen nu.' Zegt Pomfrey en wrijft over Kayleigh haar schouder. 'Bedankt, Mevrouw Pomfrey.' Ze knikt en loopt dan naar mensen die rouwen bij lichamen.

Dan zie ik Terry. Hij ziet lijk bleek. 'Kayleigh, kan je heel even alleen. Ik ben zo snel mogelijk terug.' Ze gaat recht op zitten en knikt.

Ik loop naar Terry toe. Ik schrik als ik zie naar wat die kijkt. Kleine Ga je ligt er met een grote wond op haar hoofd. 'Terry?' Vraag ik voorzichtig. Hij kan ze blik niet van ze zusje weg houden. 'Ze wist geen eens wie ik was.' Zegt die. 'Kom hier.' Ik trek hem in een knuffel. Hij laat ze hoofd in me nek rusten. 'Het spijt me van me idee. Ze hield van je. Dat weet je. Onthoud dat. Alle leuke momenten samen. Haar lach.' Zeg ik en begin zelf weer te huilen. 'Wat is er?' Vraagt die dan. 'Fred.' Snik ik.

'Elena! Terry!' Terry gaat recht op staan. Hij draait zich om. Alisa. Ze komt naar ons toe gerent. Ze slaat haar armen om Terry zijn nek heen en zoent hem. Hij gaat mee, en ik sta er maar met grote ogen. 'Ik was bang dat ik je kwijt zou raken. Na dat je opeens weg was.' Zegt ze als ze weg trekt.  'Ik hou van je.' Zegt die  ik kijk een beetje om me heen. 'El.' Zegt ze dan en knuffelt me.

'Ik ben blij dat je nog leeft.' Zegt ze dan als ze me los laat. Terry kijkt een beetje moeilijk aangezien ze gelijk naar mij ging nadat die zei dat die van haar houd. 'Ik ga kijken hoe het gaat met Kayleigh.' Ik laat de twee achter.

Ik ga bij Kayleigh zitten ze plaats haar hoofd op me schouder.

Er er is geschreeuw buiten. Iedereen loopt naar buiten. 'George, ik blijf hier bij Kayleigh.' Zeg ik als ik hem tegen hou voor dat die naar buiten loopt. Hij knikt.

Na een tijd komen mensen weer terug naar binnen gerend.

'Wat is er aan de hand?' Vraagt Kayleigh met een overslaande stem. 'Geen idee.' Zeg ik er komen dan deatheaters binnen. Alle Weasleys komen bij me staan. Ginny staat dicht bij ons. Er wordt dan een spreuk op ons afgevuurd. Ginny blokt hem. Ik kijk ik en het is Bellatrix. Ik kijk haar verafschuwd aan. Ik wil op haar af maar Molly duwt me opzij. 'Ook niet nog mijn dochters.' Zegt ze. Ze gaat de battle aan met Bellatrix en wint.

We winnen. Na een tijd verdwijnen ze. Harry komt naar binnen. Iedereen klapt.

Ik zit samen met Kayleigh en de rest. Alisa en Terry samen. Ik heb me hoofd op George zijn schouder en Kayleigh die van haar op die van mij.

Als Harry langs loopt glimlach ik naar hem.

'Ik weet niet wat ik zonder hem moet.' Fluistert George dan. 'Het komt goed, dat heb jezelf ooit tegen mij gezegd en me geholpen. Dus ik help jou.' Ik kijk hem aan. Ze gezicht staat vol pijn en verdriet. Ik geef hem voorzichtig een kusje op ze wang.

De oorlog is voorbij, gewonnen maar met hoop verlies.

Maar we hebben elkaar. Het komt goed...