•ZORAKİ•

"İstemiyorum..."

"İsteyerek yaptığımız ne çok az şey var bu dünyada..."

Gözlerim yanıyordu ağlamaktan kaç saat geçti bilmiyorum saatlerdir banyo duvarına yaslanmış ağlıyorum. Üşüyorum,korkuyorum anneme sarılmak sımsıkı sarılmak beni verme demek istiyordum. Onun kucağında uyumak birdaha uyanmamak istiyorum. Ölmek istiyorum...Annem bir kez daha kapıyı çaldı."Ecem kızım hadi çık artık hasta olacaksın lütfen"
Saatlerdir gidip geliyordu annem ve her kızım dediğinde sesi titriyordu ağlıyordu oda benim gibi, vermek istemiyordu beni ama babam olacak adam zoraki veriyordu beni, mecburduk sessiz kalmaya, ben de annem de... Konuşamıyordum, boğazım düğümlenmişti. Sabah kahvaltı masasında "Baba ben istemiyorum... Şaka de lütfen şaka de...Mutlu olacak mısınız? Rahat uyuyabilecek misiniz? Ben her gün ölürken siz nefes alabilecek misiniz? Yapma lütfen vazgeç..."olmuştu onlara son sözüm ama vazgeçmeyecekti bir iş için bir şirket için ateşe atıyordu beni, ben kararından vazgeç diye yalvarırken o benden vazgeçmişti..."Ecem hadi annem"ağzımı araladım konuşmak için ama olmuyordu, zor da olsa "Tamam..."diyebildim kısık sesimle. Annemin üzerine gidersem onu üzmekten başka birşey yapmayacaktım. Kalktım son kez sıcak suyun altına girip uzun saçlarımı taradım, gözyaşlarım hala akıyordu. Engel olamıyordum. Banyom bitti,bornozumu giyip çıktım banyodan. Annem odamda yatağımda oturmuş ağlıyordu sessizce, onu görünce tekrar bıraktım zorla tuttuğum göz yaşlarımı. Yavaşça yanına ilerledim, yatağımın önünde diz çöktüm,yavaşça oturdum ve ellerini tuttum. "Sen üzülme annem...ben başımın çaresine bakarım  hem zaten bu yıl olmazsa da birkaç yıl sonra olacaktı tek fark istiyor olacaktım zoraki olmayacaktı..."diyebildim.
"Özür dilerim Ecem lütfen beni affet,kendine zarar verme sana birşey olursa yaşayamam...Sabah dedin ya 'ben her gün ölürken siz nefes alabilecek misiniz?'diye ben artık nefes alamıyorum annem...ben kıyamam sana bilirsin ama olmuyor haftalardır ikna etmeye çalışıyorum ama olmuyor özür dilerim..."dedi oda kısılan sesiyle, ellerini öptüm ve kalkıp yanına oturdum. Sarıldım, sarıldık sımsıkı..."Keşke şimdi son nefesimi versem...Kokunu son kez içime çekip ölsem..."
"Şşşş öyle deme yalvarırım öyle deme annem..."dediğinde bir hıçkırık koptu boğazından. Geri çekildim gözlerini sildim."Tamam... hadi kalk üzmeyeceğim seni... Seni seviyorum anne"
"Bende, herşeyden çok herkesten çok..."ikimizde kalktık en mutlu günüm için hazırlandım(!)

~
Herşey hazırdı damat bey ve ailesini bekliyorduk. Ve dayımları... Kan çanağına dönmüş gözlerimin altına annemin isteği üzerine pudra sürüyordum herşey babamın istediği gibi olacaktı bu gece beni vererek şirketini o çok sevdiği şirketini geri alacaktı! Bütün bunları düşünürken gözlerim tekrar dolmuştu. Kapının aniden açılmasıyla gözlerimi silip başımı kaldırdığımda kuzenimi görünce kendimi bırakmam bir oldu elini ağzına götürüp sessiz ol işareti yaparak içeri girdi ve kapıyı kapattı."Neyin var senin?"
"Ölüyorum Songül!" Dediğimde bilmemesine rağmen onun da gözleri doldu."Ecem noldu? Ne bu hâl?"
"Z-zoraki evlilik bu istemiyorum. Babam şirket için beni veriyor! Songül ben istemiyorum..."dedim hıçkırırken oda ağlıyordu benimle,Songül benim herşeyimi biliyordu, annemi nasıl seviyorsam onu da öyle seviyordum.
"Yıpratma kendini böyle bir yolunu buluruz Ecem"
"Bulamayız, beni ölüme atıyorlar Songül tanımadığım,görmediğim bir adamla evleneceğim. Sen bile şimdi duyunca kızmışsındır bana benim niye haberim yok diye en yakın kuzenim evlenecek ve benim haberim yok diye kızmışsındır bana demi ama ben de sabah öğrendim bi bak şu halime ölmek istiyorum Songül..."
"Yapma lütfen nolursun yapma"
"Birşey yapmayacağım yüzümdeki en sahici gülümsememle babamın mutluluğunu izleyeceğim bana kıyışını!" Hıçkırıyorduk ikimizde ağlarken sonra Songül gözlerini silip beni de iki kolumdan tutup kaldırdı ve sımsıkı sarıldık. Ağlamaktan yamysş olan üstümü drğiştirmem için dolaptan siyah bir elbise çıkartıp uzattı bana elbiseyi aldığımda bir peçeteyle yüzümü silip, anlımı öptü."Bir yolunu bulacağız, seni çok seviyorum"diye mırıldanıp odadan çıktı ve çıktığında bir hıçkırık duydum oda ağlıyordu. Babam hariç herkes ağlıyordu... Üzerime siyah elbisyi giyip saçlarımı arkaya doğru taradım.
Altına elime gelen ilk ayakkabıyı giyip odadan çıktım. Aşağıya inip dayım ve yengemi öpüp koltuğa Songül'ün yanına oturdum. Nefret dolu bakışlarımı babamın gözlerine diktim, vicdan azabı çeksin istiyordum yıllarca vicdan azabı çeksin... Kapının çalmasıyla dolan gözlerimi silip ayağı kalktım kapıya doğru ilerledim sakin olmaya çalışırken.
Kapının önünde durup derin bir nefes aldım,kapıyı açtım ve geri çekildim. Müstakbel kayınpederim ve kayınvalidem içeri girdi ve sonra da kocam(!). Elinden çiçeği ve çikolatayı alıp "teşekkürler" diye mırıldandım kısık ve titreyen sesimle. Başını sallayıp içeri geçti,Songül de benim kolumu tutup mutfağa götürdü. Songül konuşuyordu ama duymuyordum onu içimde bir enkaz vardı, ne dediğini duymama engel olan gürültülü korkunç bir enkaz... Kahveler hazır olunca tepsiye yerleştirip masaya oturdum sakin olmaya çalıştım, dolan gözlerimi tekrar sildim ve ayağı kalkıp saçlarımı geri atıp soğuk bir bardak su içtim. Tepsiyi elime alıp içeri geçtim. Kayınvalidem(!)beni bir güzel süzdü. Beğenmiş olacakki yüzüne gülümsemesini oturttu. Önce Kayınpederim(!) Ve en son babama verdim kahveyi sonra yer kalmadığından sandalyede oturdum ve babamın heyecanla beklediği kısım gelmişti.Kayınpederim(!)"Allah'ın emri peygamberin kavliyle kızınız Ecem'i oğlumuz Aras'a istiyoruz"dedi ve ben o an öğrendim müstakbel kocamın(!)adını boğazım yanıyordu. Gözlerinin önünde can çekişiyordum...Babam uzun bir süre sessiz kaldıktan sonra "Verdim gitti"diye birşeyler geveledi. Kucağımdaki tepsiyi indirip lavaboya gittim. Yüzümü yıkayıp saçlarımı topladım. Biran önce bitsin istiyordum ne olacaksa olsun ama bitsin, şimdiden çok yoruldum... Tekrar içeri gittiğimde kahve bardakların kaldırdım ve onlar kalkana kadar mutfakta Songül'ün kafamı dağıtmaya çalıştığı için gösterdiği şeylere bakıp hafifçe gülümsemeye çalışıyordum onu üzmemek için...Nasıl geçecekti bu süreç ne yapacaktım hiç bilmiyordum. Acaba Aras ile konuşup onun bu olaydan vazgeçmesini istemeli miyidim?Yoksa kaderime razı mı gelmeliydim? Kafamda binlerce soru vardı...

~

Sonunda yatağımdaydım herkes gitmişti.
Pijamalarımı giyip saçımı topuz yaptım ve yatağıma oturup beni bekleyen şeyleri  düşündüm.Babamın beni bir şirket uğruna nasıl sattığını düşündüm daha sonra,Aras'ın onu istemeyen bir kızla nasıl evlenmeye razı olduğunu düşündüm,ölümü düşündüm...Ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.

~
Sabaha kadar 4 kere kalkmıştı kabus görmüştüm 4 tane ve her birinde ayrı bir şekilde utanıyordum toplarsak belki 1 taş çatlasın 2 saat uyumuştum. Kalkıp elimi yüzümü yıkadım,dişlerimi fırçaladım ve yatağıma oturdum 2 gündür elime almadığım telefonuma baktım 3 cevapsız arama vardı Songül'den arayacaktım ki dün bize gelmeden önce aradığını gördüm. Sonra telefonu kapatıp aşağıya indim. Babam evde yoktu annem ise çok güzel bir kahvaltı hazırlamıştı gidip arkadan beline sarılıp yanağına bir öpücük kondurdum. Oda dönüp beni öptü "Günaydın kızım"
"Sanada annem"
"İyi misin?"
"Değilim,sanırım birdaha da iyi olamayacağım..."
"Öyle deme..."dediğinde gözlerinin dolduğunu gördüm. Ve hemen kendimi toparlayıp elini tuttum. "Ellerine sağlık" diyip yemeğimi yedim."Afiyet olsun prensesim" yemeğimi bitirdiğimde anneme yardım edip bulaşıkları yerleştirince içeriye geçip koltuğa oturdum. Bomboş bakışlarla izliyordum odayı.Sonra annem içeri geçti ve yanıma oturdu. Direkt beklemediği bir şekilde"Anne müstakbel kayınpederim ve kayınvalidemin isimleri ne?"diye sordum. Şaşırmıştı oda."E-Ela ve Ali kızım"
"Hım"dedim başımı sallayarak.
"Kızım"
"Efendim anne"
"Bugün alışverişe gitmeniz gerekiyormuş.Baban ar-"
"Aradı ve emirlerini belirtti, canından çok sevdiği şirketi elinden gitmesin diye demi "başını saklamakla yetindi annem. Bende kalkıp odama gittim. Merdivenden "Gelince haber verirsin anne"
"Tamam kuzum..."dedi titreyen sesi ile yine ağlayacaktı... Artık ağlayamıyordum ben, gözümde yaş kalmamıştı sanırım, gözlerim yanıyordu artık ağlamaktan...

~Bölüm Sonu ~

•Oylamayı unutmayın✨•