Hᴇsᴘᴇʀᴏs § SᴜLᴀʏ ✔︎

S-Thirteen

Bölümler uzun aralıkla geliyor biliyorum üzgünüm..
Ama ben hastanede çalışıyorum ve şu virüs hastalar derken çok zor oluyor özür dilerim hepinizden. Hatamı düzeltmeye çalışacağım.

----------

Luhan o gecenin sonunda sevgilisinin kucağına yığıldığında Sehun herkesi hızla dağıtmış, sevgilisini sıkıca kucaklayarak salona koşturup onu yatırmıştı. Herkes ne olduğunu ve neden ikisinin donup kaldığını bilmiyordu.

JoonMyeon'u da Jongseo kaldırıp diğer koltuğa oturtmuştu. Birisi baygın birisi donup kalmış olan kardeşlerin neşesinden eser yoktu ve bu olağan dışı sayıldığından herkesi korkutmaya yetmişti. Hele ki gelen hediye.

"Bir not buldum..." Chanyeol hediyenin yakınlarında yerde bulunan katlanmış bir kağıt bulduğunda içeriye girmişti. Dışarıda olmasının sebebi ise bu hediyeyi kimin bıraktığını anlamak için birkaç kişi ile etrafı aramasıydı.

"Luhan'ın durumu iyi... Korktuğu ve heyecan yaptığı için tansiyonu fırlamış. Kendisine gelir şimdi." Baekhyun ise o sıra kulağındaki stetoskopu çıkarmıştı. Sehun Derin bir nefes alıp elini ayaktaki uzun bedene uzattı ve notu istedi. Joonmyeon cevap bile veremiyordu.

"Yerine getiremediğimiz rollerimiz sizi bunca yaşınızda perişan etti. Biz hatalarımızın acısını sizi her zaman uzaktan izleyerek çektik..."

Sehun sesli bir şekilde okuduğu not ardından Joonmyeon'a bakmıştı. O da soğuk bakışlarla kendisine bakıyordu.

Salonda Seoyong, Jongseo, Chanyeol, Baekhyun, Sehun ve kardeşler vardı sadece. Luhan hala uzanıyordu ama Joon... Onun hali vahimdi.

"Ceza mı... Cezalarını çekmişler mi...?" Joonmyeon sesindeki soğukluğu ve iğneleyici tavrı gizleyemeden konuşmuştu. Sesi kalınlaşıyordu. Giderek daha sık nefesler almaya başlıyordu, ellerini daha fazla sıkmaya ve kafasını sağa sola yatırmaya başladığında Jongseo hızla karısını ondan uzaklaştırmıştı. Alfa olarak bunun anlamını biliyordu. "Joon sakın! Kurduna söz geçir! Aptallık yapma sakın!"

Sehun güvenlik olan adamın bağırması ile gözlerini nottan çekip hızla ona çevirdi. Joon'un gözleri mora dönmeye başladığında Chanyeol'e bakıp hızla onu dışarıya çıkartmışlardı. Sürekli çırpınan beden ile zor olsa da dışarıdaydı. Ve dışarıya adımını attığı an etrafa yayılan hava dalgası ile iki alfa geriye savrulmuştu. Joonmyeon hayatında ilk defa kurduna söz geçirememişti. İlk defa bedeni ve beyni ona yenilmişti ve onun bedenini ele geçirmesine izin vermişti. İlk defa dehşet derecede sinirlenmişti, kardeşinden ve Sehun'dan başka kimsenin görmediği kurt bedenini herkesin ortasında sergilemişti...

Herkes korku içinde ona bakarken üç alfa onun önünde her an gelebilecek saldırıya karşı duruyorlardı. Diğer alfalar artık evlerine çekildiğinden evde sadece üç alfa vardı bir de Joon'un sayarsak dört alfa vardı. Sehun bahçe kapısının önünde onun içeriye girmesini engellemeye çalışıyordu. Önündeki siyah kurt ise tüm dehşeti ile kükreyip pençelerini toprağa geçiriyordu.

"Joonmyeon! Sakin olmalısın!!" Sehun endişe içerisinde bağırırken tekrar bir kükreme almıştı. Sakin olması için ne zaman ağzını açsa Joon öne atılıyordu. Beyni bulanmış bir kurda asla söz geçiremezdiniz. Joonmyeon eski Joonmyeon değildi...

"Ne yapmalıyız... Yoksa ormana gider... Bu sinirle her şey olabilir bir şeyler bulmalıyız!" Sehun delicesine etrafa bakmaya başladı aklına telaştan bir şey gelmiyordu. "Luhan! Joonmyeon! Luhan içeride baygın onu daha kötü yapmak mı istiyorsun!!" Sehun kardeşinin onu sakinleştireceğini düşünmüştü. Ama Joonmyeon anlık duraksamadan sonra tekrar aynı şekilde saldırmaya devam etmişti.