ကိုကို့အူကြူး(ကိုကို႔အူၾကဴး)

စာမ်က္​ႏွာ တစ္​(စာမျက်နှာ တစ်)

တကၠသိုလ္​ပထမဆံုးတက္​ရမယ္​့​ေနဆို​ေတာ့စိတ္​လႈပ္​႐ွားသည္​။
တကၠသိုလ္​ေက်ာင္​းသားျဖစ္​​ေတာ့မယ္​ဆုိ​ေတာ့လူႀကီးျဖစ္​​ေနၿပီလို႔လည္​းထင္​သည္​။

စာအုပ္​​ေတြအစံုအလင္​ထည္​့ၿပီးအိမ္​​ေ႐ွ႕ကိုထြက္​လာ​ေတာ့
မီးဖို​ေခ်ာင္​ထဲကJimin​ေမ​ျကီးရဲ႕အသံအက်ယ္​ႀကီးကိုၾကားရသည္​။

"​ေနဦး သား​ေရ
ထမင္​းခ်ိဳင္​့ရၿပီ ယူသြားဦး"

စိတ္​ညစ္​ညစ္​နဲ႔​ေျခ​ေထာက္​ကိုတစ္​ခ်က္​​ေဆာင္​့လို္​က္​ၿပီး
ပံု​ေသခ်ာသြင္​းထားတဲ့ဆံပင္​​ေတြကိုပါသတိလက္​လြတ္​နဲ႔ဆဲြဖြမိလိုက္​သည္​။

တကၠသိုလ္​​ေက်ာင္​းသားျဖစ္​​ေနၿပီပဲဟာ
ထမင္​းခ်ိဳင္​့ႀကီးမယူခ်င္​ပါဘူး....
ျငင္​းရင္​လည္​း​ေမ​ျကီးက​ေခါင္​းကို​ေခါက္​ဦးမယ္​။

"​ေရာ့
သားႀကိဳက္​တဲ့ပုစြန္​ဟင္​းထည္​့​ေပးထားတယ္​
ကုန္​​ေအာင္​စား​ေနာ္​"

​ေ​ျပာခ​်င္တာ​ေ​​ျပာျပီး​ေခါင္​းကိုတစ္​ခ်က္​ပုတ္​ကာမီးဖို​ေခ်ာင္​ထဲကိုျပန္​ဝင္​သြားသည္​။

ထမင္​းခ်ိဳင္​့ကိုကိုင္​ၿပီးအျပင္​ထြက္​လာ​ေတာ့​ေဖ​ျကီးကရံုးသြားရင္​းJiminကို​ေက်ာင္​းဝင္​ပို႔ဖို႔ကား​ေပၚမွာ​ေစာင္​့​ေနသည္​။

ထမင္​းခ်ိဳင္​့ကို​ေနာက္​ခန္​းမွာအရင္​ထားလိုက္​ၿပီးမွကား​ေမာင္​းမယ္​့​ေဖ​ျကီး​ေဘးနားမွာဝင္​ထိုင္​လိုက္​သည္​။

"​ေမႀကီးမုန္​႔ဖိုး​ေပးလိုက္​​ေသးလား"

"မ​ေပးလိုက္​ဘူး
ဒါ​ေပမယ္​့ သားမွာ႐ွိပါ​ေသးတယ္​"

႐ွိ​ေသးတယ္​​ေျပာ​ေပမယ္​့​ေဖႀကီးကပိုက္​ဆံအိတ္​ထဲကိုလွမ္​းယူလိုက္​​ေတာ့မ်က္​လံုး​ေတြကတလက္​လက္​....

"​ေရာ့ ​ေဖႀကီး​ေပးထား​ေသးတယ္​လို႔​ေမႀကီးကိုမ​ေျပာနဲ႔ဦး
​ေနာက္​​ေန့​ေတြၾကသားကိုမုန္​႔ဖိုးမ​ေပးပဲ​ေနဦးမယ္​"

"ဟုတ္​ ဟီး..."

တစ္​ဦးတည္​​း​ေသာသား​ေပမယ္​့သာမာန္​ဝန္​ထမ္​းမိသားစုမလို႔
အသံုးအစဲြနဲ႔ပတ္​သက္​ရင္​Jiminကစည္​းကမ္​း႐ွိပါသည္​။