စားပဲြေပၚမွာေတြ႔တဲ့ဒိန္ခ်ဥ္ဘူးေၾကာင့္စိတ္အေႏွာက္အယွက္နည္းနည္းျဖစ္သြားသည္။
ဘယ္သူေပးမွန္းသိေနတာမလို႔လည္းပါမည္။"ငါအေပၚထပ္ခဏသြားလိုက္ဦးမယ္"
စကားႏိုင္လုေနၾကတဲ့ဟိုေဆာ့တို႔ႏွစ္ေကာင္က
ေခါင္းပဲၿငိမ့္ျပသည္။ပထမႏွစ္အခန္းေတြထဲကုိလိုက္႐ွာၾကည့္မိေတာ့
ေနာက္ဆံုးအခန္းကအလယ္တန္းမွာထိုင္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုေတြ႔သည္။အခန္းထဲကို႐ုတ္တရက္သူဝင္ခ်သြားေတာ့အကုန္လံုးကဝိုင္းၾကည့္ၾကေပမယ့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကေတာ့သတိမထားမိေသး....
သူ႔ကိုမျမင္ေသးတဲ့ေကာင္ေလးထိုင္ေနတဲ့အနားထိေရာက္ေအာင္ေလွ်ာက္သြားလိုက္ၿပီး..."ငါနဲ႔စကားေျပာရေအာင္"
သူေျပာၿပီးေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိေၾကာင္ၾကည့္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကိုစိတ္မ႐ွည္တာေၾကာင့္ လက္ကေနဆဲြၿပီးေခၚလာေတာ့လည္းယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႔ပါလာသည္။
လူ႐ွင္းတဲ့ေဒါင့္ခ်ိဳးကိုေရာက္မွဆဲြထားတဲ့လက္ကုိုလႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး...
"ငါ့ကိုသေဘာက်ေနတာလား"
႐ုတ္တရက္ႀကီးေမးတဲ့ေမးခြန္းေၾကာင့္Jiminမွာအံ့လည္းအံ့ျသလန္႔လည္းလန္႔သြားသည္။
သေဘာက်တဲ့အရိပ္အေရာင္တစ္ခါမွလည္းမျပဖူးပဲနဲ႔...
ဘာလို႔ေမးမွန္းလည္းမသိ..."ဒီဒိန္ခ်ဥ္ဘူး
မင္းလာထားထားတာမလား"ဒိန္ခ်ဥ္ဘူးလာထားတယ္ မျဖစ္ႏိုင္တာ
Jiminကျဖင့္ေရာက္ကတည္းကအတန္းထဲဝင္ၿပီး
အျပင္ေတာင္တစ္ခါမွမထြက္ရေသးတာ...မဟုတ္ေၾကာင္းျပန္႐ွင္းျပမလို႔ျပင္လိုက္ေပမယ့္
"ငါတကယ္ေယာက်ာ္းေလးခ်င္းစိတ္မဝင္စားဘူး
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေပးသလိုျဖစ္မွာစိုးလို႔တစ္ခါတည္းေျပာလိုက္မယ္....
ငါမင္းကိုအခုေရာ ေနာက္ေရာႀကိဳက္လာမွာမဟုတ္ဘူး"