မစဥ္းစားပဲေနတာေတာင္အာရံုထဲကိုခဏခဏေရာက္ေရာက္လာတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္စိတ္႐ႈပ္ရသည္။
လမ္းမွာေတြ႔လို႔ႏႈတ္ဆက္ေတာ့လည္းမၾကည္လင္ေနတဲ့စိတ္အခံေၾကာင့္စကားကိုေကာင္းေကာင္းျပန္မေျပာမိ...။လံုးလံုး လံုးလံုးနဲ႔
တကယ္ဘာေကာင္ေလးမွန္းလည္းမသိ...။ေတြးရင္းနဲ႔စိတ္႐ႈပ္လာတာမလို႔စားပဲြခံုကိုတစ္ခ်က္ကန္လိုက္ေတာ့ ဟိုေဆာ့တို႔ကဂိမ္းေဆာ့ေနရင္းနဲ႔ေမာ့ၾကည္သည္။
မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီးျပန္ၾကည့္ေပးလိုက္ေတာ့ဘာေကာင္လဲဟဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္သည္။
"ညေနအိမ္ေျပာင္းမွာေနာ္ မင္းအဝတ္ေတြျပန္ယူ"
ဟိုေဆာ့ေျပာတဲ့စကားကိုအလြယ္တကူေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။
ဘယ္ေနရာေနေနျဖစ္တာမလို႔ အိမ္တည္ေနရာေတြဘာေတြေတာင္ေမးမေနေတာ့...။"ဗိုက္ဆာလို္က္တာ"
ေစာနကမွထမင္းစားၿပီးတာေပမယ့္ အခုဗိုက္ကျပန္ဆာလာသည္။ေရခဲေသတၱာကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေသာက္ေနၾကဒိန္ခ်ဥ္ဘူးကကုန္ေနၿပီ...။
ေမႀကီးကိုဒိန္ခ်ဥ္ဘူးသြားဝယ္ဦးမယ္ေျပာၿပီးစက္ဘီးကိုထုတ္ကာလမ္းထိပ္martကိုထြက္လာခဲ့သည္။လမ္းတစ္ဝက္ေလာက္မွာေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲလက္ထည့္ၿပီးေအးေဆးလမ္းေလ်ွာက္ေနတဲဲ့အကို႔ကိုေတြ႔လိုက္ေတ့ာ
စက္ဘီးကိုအ႐ွိန္ေလ်ွာ့လိုက္ၿပီး ေနာက္ေနအသံမၾကားေအာင္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလိုက္ေနလိုက္သည္။
အသံမထြက္ေအာင္သတိထားေနေပမယ့္
နားက်ပ္တပ္ထားတဲ့အကိုကတကူးတကႀကီးသတိထားမိမွာမဟုတ္မွန္းသိသည္။နည္းနည္းေလာက္ဆက္သြားၿပီးေတာ့ ေနာက္ေက်ာကၾကည့္ေနတဲ့သူ႐ွိမွန္းသတိထားမိတယ္ထင္ ႐ုတ္တရက္ႀကီးလွည့္ၾကည္လာသည္။
ခိုးၾကည့္ေနတာကိုလူသိသြားမွာစိုးလို႔
ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိတဲ့Jiminက
ကိုႀကီးကိုဟီးကနဲတစ္ခ်က္ရယ္ျပကာ စက္ဘီးကိုအ႐ွိန္တင္ၿပီး ေက်ာ္တက္လာခဲ့လုိက္သည္။