နတ်ဆိုးရဲ့ကြင်ယာတော်က ထွက်ပြေးနေတယ်!! ((Myanmar Translation )

အိမ္ေျခေျမ ရွာပံုေတာ္(၂၀)

ံ
" ဘံုခြၽန္း ထေတာ့... ငါတိဳ႕ Manorကိုရွာရဦးမယ္ေလ "

( Manor=အိမ္၊ ၿခံဝင္း )

ဟြမ္မင္က မနက္ေစာေစာစီးစီး ဘံုခြၽန္းတံခါးကို ေခါက္ကာ ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။

" ဝါး~~ဟုတ္ကဲ့ သခင္ေလး "

ဘံုခြၽန္းက ငိုက္ေနရင္း အိပ္ယာေပၚက စိတ္မပါစြာထကာ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။

ဒီလိုနွင့္ သခင္ေလးနဲ႔ အေစခံတို႔သည္ ေန႔တစ္ေန႔ကို စတင္ဖို႔ ထလာျကၿပီး ေရခ်ိဳးျခင္း၊ ဝတ္စားဆင္ယဥ္ျခင္းနွင့္ စားေသာက္ျခင္းတို႔ လ်င္ျမန္စြာနဲ႔ ေသခ်ာစြာ လုပ္ေဆာင္လိုက္ၾကၿပီး သူတို႔အတြက္သင့္ေတာ္မည့္ ေနရာကိုရွာရန္ ျပင္လိုက္ၾကသည္။

သို႔နွင့္ မနက္ခင္းေစာေစာ ထိုေနရာတြင္ ပ်ံက်ေစ်းသည္မ်ားက သူတို႔၏ ဆိုင္မ်ားအား ခင္းက်င္းထားၿပီ ျဖစ္ၿပီး သခင္ေလးတစ္ေယာက္နွင့္ အေစခံတစ္ဦးကေတာ့ သူတို႔ပထမဦးဆံုး ၾကားေနရေသာ အသံမ်ားအား စိတ္၌ အေတာ္ကေလး ရႈပ္ေထြးေနခဲ့ကာ ေနရာ၌ပင္ အျမစ္တြယ္ေအာင္ ရပ္ေနမိၾကသည္။

မ်ားျပားလွေသာ အရပ္သားမ်ားသည္ ဟိုေနရာ ဒီေနရာတြင္ရွိေနၿပီး အကူအညီရရန္အတြက္ ထိုအရပ္သားတို႔အား ေမးကာ လမ္းေလ်ွာက္လာၾကသည္။ ထို႔သို႔ ေမးျမန္းရင္းမွ ေဒသခံမ်ားနွင့္ ၿမိဳ႕ေတာ္ရွိလူမ်ား၏ ပိုပိုလ်ံလ်ံ ေထာက္ခံခ်က္ အမ်ားအျပားအား ဟြမ္မင္နဲ႔ ဘံုခြၽန္းက ရရွိလိုက္ၾကသည္။

သူတို႔သည္ မ်ားျပားေသာ ၿခံဝင္းမ်ားကို ေရာင္းခ်သည့္ ေနရာကို ရွာေဖြရန္ တည္ေနရာ၏ သတင္းမ်ားကို ရရွိခဲ့ၿပီး ဟြမ္မင္နွင့္ ဘံုခြၽန္းကလည္း အေတာ္အတန္ သစ္လြင္လွပေသာ ေနရာကို ရွာလိုၾကသည္။ ထိုေနရာတြင္ သူတို႔၏ အိမ္ဝယ္ရန္ ရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ခန္းတြင္ ကူညီရန္အတြက္ လိုလားသူမ်ားကလည္း အမ်ားအျပားရွိလာၾကသည္။

ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းသည္က ဟြမ္မင္က လိမၼာပါးနပ္စြာပဲ သူတို႔၏ အေရးတယူ ကမ္းလွမ္းေသာ ၾကင္နာမႈေတြကို ျငင္းပယ္လိုက္ၿပီး လူေတြအတြက္ ႀကီးမားတဲ့ ျငင္းခံုမႈေတြ ျဖစ္လာမွာကို သူမလိုခ်င္ေပ။