Yaz ile Güz • texting •

j

#

Bölüm Kış'ın anlatımından, haberiniz olsun:)

#

Yaz'ım arıyor...

"Kanka, Yaz'ım diye biri arıyo-."

"Ne!?"

Küçük sırtlan, yavru ejderhaya allak bullak olacağı bir haber vermişti. Yavru ejderha haberi duyar duymaz yattığı yerden kalkıp küçük sırtlanın inine inmişti. Hem de ne iniş... Bunca yıllık abi ejderha, yani ben, böyle iniş görmemişti. Eğer gerçek hayat, sanal hayat gibi olsaydı şuraya bir neon yazı bırakırdım. Küt diye otururdu. Ya da cuk...

"Ay arıyor! Vallaha arıyor, billaha arıyor!"

İnandık kardeşim, yemin etmene gerek yok.

"Ne yapacağım ben şimdi?"

Açmayı deneyebilirsin?

"Açayım mı ne yapayım?"

Lan bu kıza niye kimse cevap vermiyor? İlla ağzımı mı yoracağım ben?

"Açma kız! 7. arayışında açarsın."

Saçmalamayın, tabii ki bu saçma cümlenin sahibi ben değilim. O pek muhterem zat-ı âla; Sinan.

"Deniz, sen dinleme onu. Aç bakayım ne diyecek?"

Bu cümle ise Tanem'e ait. Görmüyorsunuz değil mi? Yüzlerine bakmadan kim olduklarını anlayabiliyorum. Ama keşke şu etleri kesmek yerine yüzlerine bakabilseydim.

"Efendim?"

Deniz'in telefonu açmasıyla ben ve ülkenin yarısı derin bir nefes aldı. Tabii benim aksime, ülkenin yarısı neden derin bir nefes aldığının farkında değildi. Hatta belki de nefes almak yerine vermişlerdir. Her neyse işte, bize ne milletin nefes alıp verişinden?

"Şimdi mi?"

Güz'ün Yaz'ı, Deniz'e bir şeyler söylüyordu ama kimse konunun ne olduğunu bilmiyordu. Ve ben, bu isim işini çok sevmiştim. Tekerleme gibi ya hu!

"Tamam o zaman. Hoşçakal."

Der ve kapatır. Yavru ejderhanın, yanakları kızarmıştı. Demek ki utanacağı bir şey dedi, diye düşünüyoruz. Ama sonra yavru ejderhanın her Allah'ın günü böyle gezdiği aklımıza geliyor ve fazla önemsemiyoruz.

Yavru ejderhamız boş bakışlarla bir yerlere bakıyor. Biz de eti kesmeyi bırakıp onun baktığı yere bakıyoruz ama bir şey göremiyoruz. 'Kesin cinli' diye düşünüyoruz. Zaten yıllardır okul birincisi olmasının başka açıklaması olamaz.

"N'oldu kız zilli?"

Zilli lafını duyar duymaz aklımıza gelmesi gereken isim kim? Artemis... Halı olan değil. Sakın ona gidip bu espriyi yapmayın. Çeker vurur ha alnınızın çatından.

"Dedi ki bana; gel"

Ne? Gel derken? Nasıl gel? Öyle yani direk mi gel yoksa Mevlana'nın dediği gibi mi gel? Gerçi ikisi de aynı evin sakinleri ama olsun. Bizim amacımız, cümleyi anlaşılması zor yapmak için çok kelime kullanmak.

"Gel, derken?"

İşte bu cümlelerden sonra sevgili küçük yavru ejderha gülmeye başladı. Allah'ın cezası aşık aşık gülümsüyordu. Bak iyice sinirlerim bozuldu. Etraftaki herkes bana inat mutluymuş gibi geliyor. Ama çok şükür bu paranoyaklığımı atlattım. Şimdi ki paranoyaklığım; Herkesin mutluluğunu gözüme gözüme soktuğunu düşünmem.

Neyse lan! Ben her şeyi bu kadar kafama takacak olsaydım gider yeniden liseye yazılırım. Lakin ben, 25,5 yaşında bir bireyim.

Biz kendi içimizde pireyi deve, deveyi bedeviye yandaş yaparken; aslen yavru bir ejderha olan Güz kodadlı Deniz kızımız 'ben hemen geliyorum' diyerek adeta 'ben bir döneğim' alt başlıklı konuşmasıyla aramızdan ayrıldı. Ne uzun cümleydi o öyle ya...

Tabii biz durur muyuz? Tabii ki hayır. Etleri kesmekten kurtulmak için bir bahanemiz var, nasıl duralım? Koştuk gittik Deniz kızımızın yanına.

Biz çoktan 25,5 yaşında olduğumuzdan dolayı yavru ejderha bizden daha hızlı. Çünkü çoktan dışarıya çıkmış. Biz de durur muyuz? Hayııır!! Gittik peşinden? Neden? Çünkü biz abi ejderhayız. Yavru ejderhayı korumalıyız!

Ayaz, evin giriş kapısında dikilmiş öylece bekliyordu. Öylece beklemiyordu aslında, Deniz'i bekliyordu. Neyse. Deniz, hızlı ama bir o kadar da yavaş adımlarla ona yaklaştı. Bu nasıl oluyor diye sorgulamayın. Eğer sorguluyorsanız hiç romantik komedi izlememişsinizdir. Ki biliyorum, hepiniz izlediniz.

Buradan sonrası yok. Neden yok? Çünkü ben Superman değilim... Belli bir mesafe sonrasını duymuyorum! Ayrıca ben Venom gibi yapıştı mı bırakmayanlardan da değilim! Olsaydım güzel olabilirdi! Ama olmadı!

Neyse ne be... Ben sanırım yine etleri doğramaya gitmeliyim...

Yavru ejderha kaçtı... Abi ejderha aç...

#

Aaayyyhhh!!! Kış'ı seviyorum yaw...

Şu an 42. Bölümdeyiz ve j harfindeyiz. Daha 16 harf var... Ve çoook yorucu..! Keşke bu bitmeden diğerlerine başlamasaydım. A benim akılsız kafam..!

Amma ve lakin... Altından kalkamayacağım yükün altına girdiysem altından kalkmaya çalışabilirim:) Bu bana engel değil. Zaten şu an 50 bölüm yazılı. Kaldı 8...

Gideyim de yazayım bari:)))