Eleven

A house

Die ochtend wordt ik wakker door geluid naast me. Ik open mijn ogen en zie dat Saar zich al aan het aankleden is. "Goeiemorgen" mompel ik, terwijl ik me nog een keer omdraai. "Kijk eens wie eindelijk wakker is, het is al half acht." lacht Saar. "Shit, half acht!  Waarom heb je me niet wakker gemaakt. Het is vandaag mijn beurt voor het ontbijt." Als een gek spring ik op, waardoor ik mijn hoofd aan de bovenkant van de tent stoot. Ik trek mijn zwarte broek aan, waar op verschillende plekken schrammen en gaten zitten, en doe er een zwarte riem omheen. Ik trek mijn groene Bh aan en trek een T-shirt in dezelfde kleur over mijn hoofd. Dan realiseer ik me dat ik mijn shirt verkeerd om aan heb getrokken, dus draai ik deze klunzig om en druk de voorkant in mijn broek. Ik haal gauw een borstel door mijn haren en hiermee ben ik tevreden. Ik rits de tent los. Terwijl ik mijn pijlhouder vul met zelfgemaakte pijlen, hoor ik Saar nog steeds lachen door mijn onhandige gedrag. Ik steek mijn tong uit naar haar en zwaai de koker op mijn rug. Ik pak mijn boog en houd deze stevig vast. Op het moment dat ik me om wil draaien voel ik twee handen die zich voor mijn ogen vouwen. "Guess who" hoor ik een zware stem, die duidelijk aan Hardin behoort zeggen. "Mmmm, daar moet ik even over nadenken." zeg ik speels, terwijl ik met mijn wijsvinger tegen mijn kin aantik. "Scotty" gok ik nep. "Nope" zegt hij. "Seb" gok ik opnieuw. "Ja, alsof dat kleintje zijn handen voor jou ogen kan houden." lacht hij "Ooo, dan weet ik het. Flore, sowieso." zeg ik lachend, waardoor Hardin ook begint te lachen. "Wat een compliment toch weer" zegt hij terwijl hij zijn handen voor mijn ogen weghaalt. 

Ik open mijn ogen en knipper een paar keer tegen het felle licht, terwijl ik me naar hem toedraai. Ik kijk naar beneden en zie dat hij enkele dode kippen bij de poten aan elkaar gebonden kippen mee heeft en op de grond heeft gelegd.  "Ik dacht dat het mijn beurt was om te jagen." zeg ik verbaast. "Jij sliep zo lang, ik dacht als we op jou moeten wachten verhongeren we nog." Ik hoor Saar achter me in de tent lachen. Ik draai met mijn ogen en loop naar de stapel takken die we gisteren klaar hebben gelegd. Ik maak vuur aan, met de hulp van een stuk glas en de zon. Hierna loop ik terug naar Hardin, die ondertussen in gesprek is met Saar en pak de kippen van hem over. Ik hang ze op het stokje. "Hardin, wil jij de kippen even in de gaten houden? Ik ga water halen. Hij knikt.

Ik pak de fles met zand, houtskool en steentjes, loop naar de beek vlakbij en begin het water door de filter, in een veldfles te gieten. Het water dat eruit komt is vers en drinkbaar. Na drie veldflessen te hebben gevuld, ben ik drie kwartier verder. Ik loop terug naar ons kamp en tref Lyse aan bij het kampvuur, terwijl ze de oneetbare stukken eruit snijdt.

Lyse is het stille meisje van de groep. Ze zegt bijna niks en de enige waar ze echt tegen plaat zijn Liva en Seb. Liva heeft ooit verteld dat Lyse een erg traumatisch verleden heeft, maar vond het niet haar taak om dit ons te vertellen. "Als ze wil dat jullie het weten, komt ze zelf wel." zegt ze altijd als Tygo ernaar vraagt. De tweeling heeft een hekel aan haar, maar ik vind haar best aardig.

Ik zet de veldflessen achter de boomstammen die we als banken om het kampvuur hebben gelegd. Van een afstand zie ik Liva en Flore aan komen lopen. Ze dragen allebei de nieuwe witte crop tops die Saar voor ze heeft gemaakt, met dezelfde, losse, lichtroze broek die we ooit in een verlaten gebouw gevonden hebben.

Ik ring met de bel, om aan te geven dat het eten bijna klaar is en ga naast Lyse zitten. "Heyy, lekker geslapen?" vraag ik. Ze maakt een 'mmm' geluid om ja aan te geven. "Mooi" zeg ik een beetje ongemakkelijk, waarna het gesprek stil valt. Al snel komen ook Liva en Flore aan bij het kamp met een mand met appels. "Lekker" zeg ik, knikkend naar de mand. "Ja, er stonden een paar appelbomen een stuk hier verderop. zegt Liva blij.

Die middag zitten we allemaal op de boombanken, luid pratend. Hardin en ik hebben het over het nieuwe huis. We zijn van plan om met de groep een nieuw huis te bouwen. Alle oude zijn verwoest door de natuur, en we hebben de hoop om nieuwe mensen te vinden opgegeven. Hierdoor zijn we gaan praten om een vaste verblijfplaats te kiezen inplaats van rond te trekken. We weten alleen nog niet waar. "Het moet een veilige plaats zijn, zonder te veel roofdieren."  gooit Hardin erin. "Mee eens, en we moeten rekening houden met het klimaat. Het moet niet te warm zijn en niet te koud." voeg ik toe, waarop Hardin knikt. "Er moet genoeg eten zijn en een waterbron vlakbij" zegt Tygo, die zich in het gesprek mengt. "We kunnen een eigen moestuin beginnen." zegt Saar. Waarop ik knik "Dat is een goed idee, maar we moeten nog steeds genoeg voedsel hebben om de tijd dat de groente groeit door te komen." Er komen instemmende geluiden uit de groep. "Waarom niet hier?" vraagt Seb "Hier?" herhaalt Hardin hem, waarop Seb knikt. "Ja, hier. Het is hier veilig, zonder gevaarlijke roofdieren. Het klimaat in Nederland is prima voor ons. Er is genoeg eten en een waterbron, die nog lang niet droogstaat. En net buiten het bos is een vlakte, met goede grond voor een moestuin." Even is de groep stil, waarschijnlijk niet wetend wat te zeggen. Hij heeft ook gelijk, alle nodige factoren op een goed leven zijn hier. "Hij is juist. Waarom niet?" reageer ik "Wat vind jij Liva?" Alle hoofden draaien naar haar toe. Ze knikt langzaam: "Inderdaad, waarom niet. Iemand er niet mee eens?" Even wachten we, maar niemand zegt iets. "Dan gaan we dit doen!"

Dat was alweer een hoofdstuk. Ik hoop dat het verhaal iets minder ingewikkeld wordt en jullie het iets meer begrijpen.  Zet alsjeblieft in de reacties wat je ervan vond en vergeet niet te sterren. Vinden jullie het fijn als ik voor elk karakter een foto plaats? Heel erg bedankt voor het lezen!

- Jolein1D

Disclaimer: De foto's die ik gebruik zijn van het internet en deze personen zijn op geen manier verantwoordelijk voor acties die de karakters uit dit boek maken.