sunset and moonrise || vmin

thanks

hej

będzie krótko, bardzo krótko

chciałam tylko przyjść, żeby wam podziękować. za bycie ze mną, z tym fikiem, za nieustanne wspieranie mnie, czytanie i komentowanie. jestem wam niezmiernie wdzięczna za interakcje i ciepłego słowa, które od was otrzymywałam. nie jestem pewna czy zasłużyłam, ale wam dziękuję. dziękuję wam z całego serca. za każde wyświetlenie, za każdą gwiazdkę, za każdy komentarz. chyba nigdy nie uda mi się w pełni wam odwdzięczyć za to dobro i miłość, jakimi mnie obdarowujecie. dziękuję!

jestem wam wdzięczna za tak miłe i pozytywne przyjęcie tej książki. nie zakładałam w sumie tego, ale widocznie dobrze mnie natchnęło, żeby to była taka krótka, niepewna, smutno zakończona opowieść o wielkiej miłości, która nie mogła mieć miejsca, a która i tak zdołała przetrwać, bo jimin obiecał taehyungowi, że będzie dla niego żył, aby mu pokazać jak się starał, gdy wreszcie taehyung przyjdzie po niego :(

teraz mi smutno, więc już uciekam. było mi bardzo przyjemnie pisać dla was to ff. jestem za nie ogromnie wdzięczna. nie ważne są dla mnie wyświetlenia czy gwiazdki, cieszę się tym, że je przeczytaliście, że czasami was rozśmieszyłam albo doprowadziłam do płaczu. wystarczy mi sama świadomość, że chcieliście kliknąć w powiadomienie i przeczytać te kilkaset słów, które napisałam. to dla mnie najważniejsze. dziękuję wam jeszcze raz :')

to ff ma jedenaście miesięcy i jeden dzień.

ja będę was kochać o wiele dłużej. mam nadzieję, że zostaniecie również ze mną na dłużej i będziecie śledzić moje poczynania z kolejnymi vmin au, które planuję napisać!

nigdy nie przestanę być wam wdzięczna. nigdy! kocham was!

ostatni raz w tej książce, 

wasza hero i vminy