Bitter si Sweet

SEVEN

Bitter si Sweet*

SEVEN

"Where's Manong Gary?" Tanong ko sa isa sa mga katulong namin.

"Naku ma'am, nasa talyer po ata. Pinapagawa po yung sasakyan mo." Sabi nito.

"So, how about me? How can I go to school now?"

Hindi na to sumagot.

I'm searching my contacts if there's someone that I can call to pick me up. My first choice is Kristhine but obviously, she's a busy person. The second is Carla but well let me just skip her. And third is James, but I don't have his number, I should've just give my number to him from the very beginning. And the last one is Reiji, oh skip him too, James might see it again and act as if I'm cheating.

Okay fine, I will just take a cab. How awful.

-----------

Okay, it takes me 30 minutes para makakuha ng cab. Malay ko ba na maraming sumasakay ng cab dun. And now, there's only 10minutes left on the clock before my first subject starts and I'm still stuck here in the middle of the traffic.

Late nako nakarating sa school pero pumasok parin ako sa first subject ko. Dati-rati kapag late nako ay hindi nako pumapasok but now, I don't know what hits me and I found myself knocking to the room.

"Sorry I'm late." Sabi ko.

Nakita ko sa James, tinanggal yung bag niya sa katabi nitong seat. Para siguro ireserved ako.

Pagkaupong pagkaupo ko ay tinanong agad ako nito. "Why you're late?" Tanong nito.

"Later." Sagot ko.

------------

Dismissal time na. Makakakain narin ako ng lunch sa wakas. Masyado akong nagutom sa pakikipag-agawan ng cab kanina.

Paglabas ko ng classroom nakita ko si Reiji, lumapit ito sakanya.

"Sweet, sabay na tayo maglunch." Sabi nito.

"No thanks." Matipid kong sagot.

"Sige na naman. Namimiss na kita eh." Pangungulit nito.

"Well, hindi kita namimiss." Nagpatuloy lang ako sa paglalakad.

"I just want to ask you something."

"Then ask me now." Obviously, hindi parin ako tumitigil ng paglalakad.

"Do you still like me?"

Napahinto ako sa tanong nito.

"Finally, you stopped." Sabi nito.

"No." Sagot ko dito.

"Can you please like me again?" Seryosong tanong nito.

Nagsmirk siya. "I'm not stupid. Don't be full of yourself dude."

Aalis na sana ako nang magsalita ulit ako.

"I like you. Even before."

"You don't, its just your ego. Because I don't like you anymore. And one more thing, stop bothering me." Sabi ko at umalis.

Pagdating ko sa canteen nakita ko agad si James. May mga pagkain na sa mesa.

"Hello My Princess!" Bati niya sakin.

Umupo ako sa kabilang upuan.

"Its your favorite, spaghetti." Sabi nito.

Napansin niyang iisang spaghetti lang yung nandoon. "Anong kakainin mo?" Tanong ko.

"Yan din. Share tayo." Mukhang tuwang-tuwa pa ito.

"No way. Oorder nalang ako." Wala akong balak makipagshare ng pagkain no. Eh mukhang kulang pa nga sakin yun ehh, favorite ko pa naman yung spaghetti.

"Bahala ka. Last na kasi to ehh. Kung gusto mo ng iba, sige, oorderan kita." Sabi nito.

"Talaga last na'to? Wala ng spaghetti? Sure na sure ka?" Sunod-sunod na tanong nito.

Tumango ito.

"Then why don't you just give it to me? Hindi ka naman mahilig sa spaghetti diba?" Baka makumbinsi ko'to na ibigay nalang sakin yun.

"Favorite ko rin kaya 'to. Kinalimutan mo?" Malungkot na sabi nito.

"Okay, okay. Lets share." Pagsuko ko. Pero napansin niya na isa lang din yung fork. "Wait, kumuha kapa ng fork. Isa lang 'to oh." Sabi ko.

"Last narin 'to eh."

Tiningnan ko ito mabuti kung nagsasabi nga ito ng totoo o hindi. Well, it looks like he's saying the truth.