GECE

Merhaba.Ben Gece De Kaybolan Kız.
Tanıştığıma memnun oldum. Hepiniz öptümm.

  1. Bölüm

Ben Gece.Gece Alev.Evet şu internet sitelerinden ve televizyonlardan gördüğünüz mutlu aile.Yani bir ay öncesine kadar.Eskiden ismim gibi bir kişiliğim yoktu.Mutluydum arkadaşlarımla gezer,tatillere çıkardım.Deliler gibi alışveriş yapar,yüzümdeki gülümseme hiç sönmezdi. Şimdi...Şimdi yüzümde bir tebessüm bile yerleşmiyor.Neden mi?Annesizlik.Annem yanımızdayken ailemiz tamdı.Sürekli davetlere gider,bol bol tatillere,yemeklere çıkardık.Evde hep dört kişi olurduk.Annem,babam,ablam,ben.
Ablam... Annem yetmezmiş gibi o da gitmişti.Kendisi sadece kendi duygularını düşünüp.Evde kalan iki kişiyi yok sayıp gitti.Annemin ölümünden sonra biz kaldık babam ve ben.Her ne kadar babam yanımda olsa da olmuyodu annemin yerini kimde doldurmuyodu.Yarın günkerden 15 Mayıs.Annesiz ve ablasız ilk doğum günüm.Annem bizim yani ablamla benim 18. yılımızı hep merak etmiştir.Keşke yanımızda olsaydıda görseydi 18. yılımı.
Ablamınkini gördü ablam 20 yaşında.
Annem öldükden sonra babam kendini toparlamaya çalıştı, bir hafta işlerini boşladı.Eve sarhoş gelip duruyordu.Ama o bir hafta sonra islerine daha önem göstermeye başladı.Şirketimiz büyük bir yükselişe geçti.Ben... Ben annemin ölümünden sonra araba ,motor yarışı, kaykay okçuluk ,boks ,kick bosk ,paten daha aklınıza gelebilecek herşeyi yapmaya başladım.Biliyor musunuz her 14 Mayıs akşamı annem, babam, ablam o sanki kendini bulutların içinde hissetdiren, her şeyin bebek mavisi ve beyazdan oluşan odama gelir.Yarın ki doğum günüm hediyemi sorarlardı.
Şimde kapımı çalacak kimse yok bile.
Oturmuş yere İzmir'in o güzel parlak yıldızlarına bakarken kapım tıklatılıp açıldı.Arkama döndüğüm de Daha yeni ağlamış.Gözleri kızarmış babama baktım."Gele bilir miyim" diyen babama burukça kafa salladım.Sakince yanıma oturup
"Yarın doğum gün-"derken sözünü kesip "Doğum günümü kutlamak istemiyorum" dedim.Babam üstüme gelmek istemiyormuş gibi kafasını salladı.Üzüntüsünü göre biliyordum.
O an göz yaşlarımı serbest bıraktım.
Enerjik bir sesle "Peki doğum günü hediyeni ne istiyorsun"dedi.Kısaca düşünüp istemediğimi söyelyecekken,anlamış olacak ki
"Lütfen iyi düşün kızım" dedi.
Düşününce uzun zamandır istediğim ama yük olacağını bildiğim için dile getirmediğim şey geldi aklıma ve konuşmaya başladım.
"Baba bunu yapmak istemezsen anla-" derken sözümü kesip "Ne olursa olsun yapıcam kızım" dedi.
Yeniden düşünüp "Yeni bir ev ,yeni bir, oda yeni bir şehir istiyorum baba"dedim.O da burukça tebessüm edip "Bunu istemiştim ama istemiceğini düşünmüştüm" dedi ve söze tekrar girdi."Bu gün görevlileri ayarlayıp yarın eşyaları toplarlar sonrada taşınırız olur mu?"dedi.
Babama sıkıca sarıldım.Kollarını bana sarıp "O zaman İstanbul bizi beklesin"
dedi.Tebessüm edip "Teşekkür ederim baba" dedim.Babam daha da sıkı sardı  beni kollarına.
Artık tam da ismime banziyordum
       karanlık, yalnız, çaresiz.

İlk gün için çok mu uzun olmuş?
Ben sanki Nutuk yazmış gibi hissediyorum kendimi. Ama hiç de uzun olmamış.Bunu sormadım sayın.Benim için  GECEyi ,AYı birde YILDIZları sevin olur mu?
Hepinizi çook seviyorumm.