GECE

23.Bölüm

Abim gil Arazı hastaneye götürdüler Bulut da bizi yani kızlarlarla beni eve getirdi.

Arazın omzu çıktığında üzülmüştüm.Neden? Bu üzülmenin arkadaşca bir üzülmeden olcağını sanmıyorum ama.Aşk bana yasak olmaz.Hem olsa bile Araz gibi biriyle olmaz.Sadece Araz gibi yakışıklı olsun.

Ne? Ben diğerleri gibi yok aşık olmam demem neden?Çünkü benden herşey beklenir.Yakışıklı olmasına rağmen tipsiz de demem.Allah var yakışıklı çocuk.

Üstümü değiştirdikten sonra canım lahmacun çekince heycanla aşağıya indim.

Bulut kızlarla yemek programı izliyodu yanına gidip "İkizimm benim canım şey çek-"

"Ne çekti yine Gece.Anlamadım ki bu yediklerin nereye gidiyo"Aman be alt tarafı 2 gün önce beni gecenin üçün de kokoreç midye yedirmeye götürdü.

"Lahmacun"dedim.

"Tamam başımın belası tamam"dedi eline sipariş vermek için telefonunu alırken.

Yanağından öperken şirince "Tatlı bela demi"dedim.

Şuan herkes evdeydi çete dahil.

Kaan abimin kucağından kalkıp bahçeye çıktım Cesurla birlikte.

Cesuru hiç ihmal etmedim.Etmemeyede çok özen göstedim.Çünkü o benim kahramanım.

Cesurla bahçede top oynarken arkamda ki hareketlilikle arkamı döndüm.

Araz mı?

"Bir sorun mu var?"dedim

"Hayır ben teşekkür etmek istedim"yani bi zahmet et o kadar kolunu taktım.

"Önemli değil ne zaman olsa yine yaparım"dedim tebessümle.

Konuşurken bahçenin deniz manzarasına yaklaşıp izliyorduk.

"Nerden öğrendin?"Neyden bahsettiğini anlamıştım.

"Küçükken çok sakardım.Heryerimi kanatıp duruyordum.13 yaşındayken yine düşmüştüm yeni evimizin sağlık ocağına götürmüştü ablam.Doktoru gördüğümde onun hayranı olmuştum.16 yaşına kadar hep onun yanındaydım o arada öğrendim bişeyler"dedim.

Sadece kafasını salladı.

Olum sen mal mısın sana şurda hayatımı anlatmışım sen kafa sallıyon demek istesemde demedim.

Çünkü onu konuşturmayan birşey vardı.Hayata küstüren.Demir abimin de öyleydi bunu anlamıştım ama sormamıştım.

Arazla çok az konuşmuştuk.Yalan yok dikkatimi çekiyor ama bana soğuk davranıyor.

Dayanamayıp sordum "Neden bana soğul davranıyorsun?"dedim.

Hâla manzarayı izlemeye devam edrken kaşlarını çattı gözlerinde anlamdıramadığım bir duygu vardı.

"Soğuk davranmıyorum herkese karşı böyleyim"dedi sert sesiyle.

"Sadece kızlara karşı böylesin.Seni kızlardan uzaklaştıracak, seni heykel gibi yapan, hayata küsdüren her neyse bunu sorgulamıcam"dedim.

Şaşırmış olacak ki kafası bana döndü ama bu seferde ben manzarayı izliyordum.

"Nerden çıkardın bunu?"

"Ben böyle hissediyorum senin yaşadıklarını bende yaşadım nasıl hissetiğini biliyorum.Ama alışıyorsun zamanla"dedim.

Sanki kendini bana bırakmış gibi "Hiç geçmicek mi?"dedi.

"Hiç geçmicek.Nereye gidersen o da gelicek sadece alışacaksın.Acılarını benim gibi kalbinin en derinine gömersen o acıyı sana unutturucak anılara yer açarsın.Ben gömdüm ve bir sürü anılarım kapladı."dedim.

"Ya anı yaşayacağın biri yoksa?"dedi çocuk gibi.

Bu haline tebessüm edip "Var.Vardır ama bunu sen hâla fark etmemişsin"dedim.

Arazla biraz dertleştikten sonra içeri geçtik.Araz omzundan dolayı bizde kalcakmış.Ateşin ıslarları sonucu çete de kalıcakmış.

Ama tek sorun Arazın benim yatağımda yatması.

Benim de herhangi bir abimin yanına postalanmam.

Çok yorgun olduğum için direk Demir abimin odasına gittim.

Abim yatağında beni beklediğini görünce gülümsedim.

"Biliyordum benim yanıma gelceğini"dedi.

Yanına kıvrılıp kafamı kalbinin üstüne koydum.

"Abii"

"Efendim abim"

"Sen ne yaşadın da bu hale geldin?"Gerildiğini hissedebiliyordum.

"Ne yaşamışım güzelim"dedi çaktırmamaya çalışarak.

"Hadi ama seni tanıyorum bana anlatabilirsin."dedim

Derin bir nefes alıp "Ailem çok baskıcıydı iş konusunda 5 yaşında oyuncağımı değilde büyüyünce nasıl şirketin başına geçeceğimi düşünüyordum.Benin hiç oyuncağım arkadaşım olmadı biliyor musun? 17 yaşında şirketin başına geçtim sınıf atlayarak.O arada aşık oldum.Birbirimiz çok seviyoduk.Her ne kadar onunla ilgilenemesem de beni kabulleniyordu.Taki deniz onu alana kadar.Ailesiyle geçirdiği tatilde tekneden düşüp boğuldu.O gün onu toprağa verirken, ben sadece onu değil hayatımı da gömdüm"dedi.Çok güclü birisiydi benim abim.Bi kez daha kanıtladı.O da acılarını benim gibi kalbine gömmüştü.

Göz yaşlarımı tutamayıp "Ben özür dilerim abi.Seni çok seviyorum.İyi ki benim abimsin.Ve çok güçlü bir abisin.Bu yaşadıklarını bize yansıtmayacak kadar güçlü.Bizi bırakma olur mu?"

"Ben canımı bir kere bıraktım bir daha da dönmedi.Diğer canlarımı da bırakmam.Seni çok seviyorum sen de benim iyi ki kardeşimsin.Prensesim benim"diyip saçıma öpücük kondurdu.

O gece bir kez daha anladım ailenin sevginin me demek olduğunu.Evin ne demek olduğunu da abim sıcak kollarımda buldum.

Abilerim benim mucizemdi...

Bayadır yoktuk.Ama tam gaz devam.Diğer kitaplarım Kayla ve Yangın Merdivenleri' ni de okuyabilirsiz profilimdem;)