Scandalous Revenge

Prologue

Wala na talagang pag-asa. Our marriage is about to fall apart. I knew it from the start na hindi magwo-work ang kasal namin.

Pero pinilit ko naman—namin.

We tried

But it didn't worked.

We're not capable of loving each other. Kasi habang mas ipinipilit, mas sumasakit. Ang dami ng nangyare.

May nawala

May dumating

Tinungga ko ang bote ng alak habang patuloy ang pag-agos ng luha sa mga mata ko. Tangina wala na bang mas isasakit 'to?

Napatingin ako sa cellphone ko na kanina pa nagri-ring. There he is. Alam ko naman sa umpisa pa lang talo na ko eh. Ang gaga ko lang talaga. Tinignan ko lang 'to hanggang sa mamatay ang tawag. Maya maya'y nag-ring ulit ito pero ibang pangalan na ang nag-appear.

"Celine." Sagot ko sa tawag.

"My God Addi?! Asan ka?! Kanina ka pa hinahanap sakin ni Kenzo!" Bumuhos lalo ang sakit at luha ng marinig ko ang pangalan niya. "Addi. Please I'm worried."

"Hindi ko na kaya. I rather die today than face him." Mahina pero madiin kong banggit.

"What?! Addison! Tumigil ka hindi pa katapusan ng mundo, okay?! Kung ano man yang balak mo tumigil ka!" Sigaw niya sa kabilang linya.

"Celine is that Addison?! Let me talk to her!" Pagkarinig ko sa boses niya ay agad kong pinatay ang tawag bago inistart ang sasakyan.

Wala na kong pakialam kung lumagpas na ko sa speed limit. I just drive until I heard a siren.

Huh wala na kong pakialam kahit mahuli ako.

"Kung sino man ang driver ng Black Audi na may plate no. LKV 0417 please pull over." Rinig kong anunsyo niya. "Please ma'am?" Mahinahon pa rin niyang sabi.

I sighed as I stepped at the gas but it didn't work. Sinubukan ko  hanggang sa binalot na ko ng takot. Bumusina ako para kunin ang atensyon ng pulis na nasa likuran ko. They tried to catchup but they failed.

Mamamatay na ba ko?

Hanggang dito na lang ba talaga?

Kung mamamatay man ako ngayon.

Mawawala na lahat ng sakit.

My eyes widened when I saw two children crossing the street and I did the first thing came up to my mind.

Feeling ko biglang bumagal sa paligid ko hanggang sa naramdaman kong sumalpok ako sa kung ano man.

And the last thing I heard the car crashed into the water.

——

I felt numb. I tried to open my eyes slowly, pero isang kulay lang ang nakikita ko. White.

"Doc! She's awake." I heard some noises. Footsteps rushing in my direction. Hanggang sa may liwanag na nakatutok sa mata ko.

"Can you follow my finger?" I saw his fingers in front of my eyes so I followed his instructions.

Nakita kong may isinusulat siya papel. Hindi ko maintindihan ang nangyayare. Tinignan ako ng doctor ng maramdaman niyang hatak hatak ko ang roba niya.

"W-what h-happened?" Hirap man ay pinilit kong magsalita.

Ngumiti siya sakin. "Your case is a miracle Ms. De Guzman. Ang akala namin ay hindi ka na magigising."

Ani niya habang tinatanggal ang iba pang aparato na nakakabit sakin. "H-how m-many d-days I a-am u-unconcious?"

Tila ba'y may dumaan na anghel dahil sa tanong ko. He smiled at me pero hindi umabot iyon sa mga mata niya, umupo siya sa upuan na nasa tabi ng kama ko.

"Ms. De Guzman—" I cut him off.

"Mrs. V-Veneracion." I corrected him. Again he just gave that half smile. And it irritates me. I felt his hand holding mine.

"Addison you've been in coma for three years."

For the third time.

I felt my world collapsed.